30 Ιουλίου 2015
Λίγο η κρίση, λίγο τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας ποιος έχει τη δυνατότητα να πάρει άδεια επί τρεις ολόκληρους μήνες για να φροντίζει τα παιδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών τους διακοπών; Και πόσοι έχουν τη δυνατότητα στην Ελλάδα της κρίσης να πληρώσουν summer camp και κατασκηνώσεις; Έτσι, το πατρικό σπίτι στο χωριό και οι διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά αναδεικνύονται ως η μοναδική, σωτήρια λύση.
Η οποία, μάλιστα, έχει πολλές θετικές πλευρές για τα παιδιά. Ξεφεύγουν από το ασφυκτικό περιβάλλον της καλοκαιρινής Αθήνας και ζουν στην εξοχή. Περνούν τις διακοπές τους σε κλίμα οικογενειακής αγάπης, ασφάλειας και θαλπωρής. Η αγάπη του παππού και της γιαγιάς είναι αδιαμφισβήτητη, ενώ δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς το ίδιο με τόση βεβαιότητα για την κατασκήνωση. Και σίγουρα το φαγητό είναι καλύτερο.
Σαφώς υπάρχουν και αρνητικές πτυχές. Τα παιδιά, από κάποιο σημείο και μετά πλήττουν. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από άτομα προχωρημένης ηλικίας να έχουν τη ζωντάνια, την ενέργεια και τη σωματική κατάσταση που απαιτεί η ψυχαγωγία των μικρών παιδιών. Τα παιδιά καλούνται λοιπόν, να αναπτύξουν τη φαντασία και την ευρηματικότητά τους για να βρουν τρόπους να διασκεδάσουν μόνα τους. Κι αυτό όμως, είναι μέρος της προσωπικής τους ανάπτυξης. Το ζητούμενο είναι να καταφέρουν με κάποιο τρόπο να διασκεδάσουν αποφεύγοντας την υπερβολική τηλεόραση και το tablet.
Το σημαντικότερο ζήτημα από όλα, όμως, είναι το άγχος του αποχωρισμού. Οι πρώτες διακοπές του παιδιού μακριά από τους γονείς του, μπορεί να είναι μία συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία, τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς. Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται ένοχοι που δεν μπορούν να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη των παιδιών αυτές τις ημέρες και τα παιδιά διαισθάνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Εάν εσείς είστε αβέβαιοι για αυτήν την κίνηση, τότε αναπόφευκτα και τα παιδιά θα αντιδράσουν αρνητικά.
Δείτε λοιπόν τι πρέπει να προσέξετε:
- Η κατάλληλη ηλικία: Συνήθως είναι από τα 4-5 έτη, διότι σε αυτήν την ηλικία το παιδί είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετείται, διαθέτει μεγαλύτερη συναισθηματική νοημοσύνη και μπορεί να μεταφέρει αρτιότερα στους γονείς του τι το προβληματίζει και να το συζητήσει.Εάν το παιδί σας έχει αγαπημένα αντικείμενα με τα οποία αποφορτίζεται συναισθηματικά, όπως π.χ., το αγαπημένο του αρκουδάκι, μην αμελήσετε να το πάρει μαζί του. Μπορείτε ακόμη να του δώσετε και μία οικογενειακή φωτογραφία.
- Να του τηλεφωνείτε συχνά, τουλάχιστον καθημερινά για να μη νοιώθει ότι το έχετε αμελήσει. Το σημείο κλειδί εδώ είναι η συνέπεια. Εάν του έχετε υποσχεθεί ότι θα του τηλεφωνήσετε το απόγευμα, πρέπει πάση θυσία να το πράξετε, ακόμη κι αν έχετε κάτι σοβαρό στη δουλειά. Εάν δεσμευθήκατε ότι θα το επισκεφθείτε το σαββατοκύριακο δεν πρέπει με τίποτα να αθετήσετε την υπόσχεσή σας.
- Συνοδεύστε εσείς το παιδί στο εξοχικό ή στο χωριό. Έτσι θα νοιώσει πιο σίγουρο για αυτό το βήμα.
- Φροντίστε να έχουν προηγηθεί κάποιες συναντήσεις με τον παππού και τη γιαγιά, στις οποίες μάλιστα το παιδί να διασκεδάσει. Είναι σαφώς προτιμότερο να περιμένει με προσμονή αυτές τις διακοπές.
- Συζητήστε με τον παππού και τη γιαγιά έτσι ώστε η προσαρμογή του παιδιού στο σπίτι τους να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για το πρόγραμμα και τις συνήθειες του παιδιού. Εξηγήστε τους τον τρόπο που αντιδρά το παιδί, τα πράγματα που το διασκεδάζουν και το ευχαριστούν αλλά και αυτά που το δυσαρεστούν. Η στάση τους θα πρέπει να είναι ενθαρρυντική και υποστηρικτική και να αποφεύγουν χλευαστικά ή υποτιμητικά σχόλια όπως «δειλός», «φοβητσιάρης» κ.λπ.
- Αποχαιρετάτε πάντα τα παιδιά πριν φύγετε, με ηρεμία και θετική διάθεση, χωρίς συναισθηματική φόρτιση και μελοδραματισμούς. Μη φεύγετε ποτέ χωρίς να τα αποχαιρετίσετε. Το χειρότερο για το παιδί είναι να το «σκάσετε» την ώρα που κοιμάται ή όσο είναι στην παραλία. Έτσι, δημιουργείται ακόμη περισσότερο άγχος και ανασφάλεια.
