Του BOSS 
Είναι απολύτως βέβαιο πως οι αναζητήσεις των παιδιών και δη των νηπίων περί επαγγελμάτων, έχουν τύχει εκατοντάδων αναφορών και διηγήσεων διά μέσου των αιώνων. Όταν το παιδί είναι γύρω στα 4 με 5, πριν πάει δημοτικό, κάθε αναφορά του στο «τι θα γίνω όταν μεγαλώσω» έχει αξία οικογενειακού ορόσημου και συζητείται από γονείς, παππούδες, γιαγιάδες με το παιδί στη μέση να μην καταλαβαίνει γιατί αυτό που δήλωσε απολύτως σοβαρά, φαίνεται αστείο στους μεγάλους.
Ως πατέρας μιας μικρούλας 4 και μισό ετών, χαζομπαμπάς με πτυχίο και αναπαράγων κάθε εξυπνάδα του βλασταριού μου, έχω ήδη παρατηρήσει και εγώ τα πρώτα επαγγελματικά της… σκιρτήματα.
Big deal, θα μου πείτε… Μεγάλη υπόθεση βέβαια!
Η κορούλα μου σκέφτεται το μέλλον της και εγώ να αδιαφορήσω; Εδώ δεν μιλάμε για ενασχόληση με ένα παιχνίδι που σήμερα στέκει ηγεμονικά στο κομοδίνο και αύριο θα είναι θαμμένο κάτω από μια στοίβα τουβλάκια. Έχουμε να κάνουμε με τις πρώτες… προγραμματικές δηλώσεις του παιδιού εν αναμονή εκκίνησης της πορείας του στη κοινωνία!
Η Νικούλα μου ξεκίνησε πρώτα ρωτώντας «γιατί» δουλεύουμε. Μας έβλεπε που φεύγαμε από το σπίτι και αναρωτιόταν. Δώσαμε κάποιες τυπικές απαντήσεις όμως στο μυαλό ενός παιδιού σε αυτή την ηλικία, η έννοια «δουλειά» έχει να κάνει περισσότερο με μιμητισμό. Το κάνει ο μπαμπάς και η μαμά, άρα είναι κάτι καλό, άρα πρέπει να το κάνω κι εγώ όταν μεγαλώσω.
Έτσι λοιπόν ένα όμορφο απόγευμα άρχισε να μας ξεφουρνίζει επαγγέλματα. Η έκπληξη ήταν όχι στο επάγγελμα αλλά στον συνδυασμό… «Όταν μεγαλώσω θα γίνω αστροναύτης και πειρατής.» Σε μια πρώτη ανάγνωση, αυτό μου θύμισε τον Τερματοφύλακα-Γιατρό Μπεν Λίπερ που διαβάζαμε μικροί στο Μπλεκ. Και από ό,τι φαίνεται είχε αποφασίσει ότι δεν της αρέσει μόνο ένα πράγμα γι’ αυτό θα κάνει δυο. Μαζί. Και είναι απολύτως βέβαιη ότι μπορεί να τα συνδυάσει.
- Και πώς, βρε Νικούλα μου, θα είσαι πειρατής με καράβι στο διάστημα;
- Δεν θα έχω καράβι, μπαμπά χαζούλη. Θα έχω πύραυλο!
Καβάλα σε πύραυλο η μικρή να διαφεντεύει τον γαλαξία ως θηλυκή Σπάροου με ολίγον από Σταρ Τρεκ. Ο συνδυασμός, σε μια δεύτερη ανάγνωση, έχει να κάνει με εξερεύνηση και περιπέτεια όπως θα έλεγε και το ζώδιο της, μόνο που δεν πιστεύω στα ζώδια οπότε απλώς ελπίζω να της περάσει η επιθυμία για γαλαξιακό τυχοδιωκτισμό.
Πέρασε κάμποσος καιρός και μου ξεφουρνίζει το δεύτερο… δίπολο: «Μάλλον θα γίνω γιατρός και πυροσβέστης». Όπα λέω, εδώ είμαστε! Άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια τα ουμανιστικά διδάγματα που έχω σπείρει στο παιδικό μυαλουδάκι της, όσο και ο αλτρουισμός που χαρακτηρίζει τη μαμά της. Αν και θα προτιμούσα να την δω στο Πολυτεχνείο, ομολογώ ότι και η Ιατρική δεν με αφήνει αδιάφορο. Την Πυροσβεστική την παραβλέπω προς το παρόν ως παράπλευρη επιθυμία. Θα της κόψω την Ντόρα την μικρή Εξερευνήτρια και θα πάψει να θέλει να σώζει τους άλλους από δύσκολες καταστάσεις.
Δεν άργησα όμως να καταλάβω ότι είναι παντελώς λάθος να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τις επιθυμίες για επαγγέλματα, καθώς έχουν να κάνουν με απλές παρορμήσεις. Έτσι, μετά από την ολιγοήμερη διαμονή μας σε ένα ξενοδοχείο που της άρεσε, αποφάσισε να συνδυάσει την φιλοξενία με την αγάπη της για τα γλυκά και μας ανακοίνωσε πως θέλει να γίνει ξενοδόχος και ζαχαροπλάστης. «Θέλω να έχω ένα μεγάαααλο ξενοδοχείο, να έρχονται άνθρωποι να μένουν σε ωραία δωμάτια και το πρωί να τρώμε στο πρωινό κρουασάν σοκολάτα και γλυκά που θα φτιάχνω εγώ!»
Έτσι λοιπόν κατέληξα στο εξής: Θα περάσουν αρκετά χρόνια ακόμα, μέχρι που η πριγκίπισσά μου να αρχίσει να ξεδιαλύνει μέσα της τι της αρέσει να κάνει. Και εκεί πρέπει να σταθώ δίπλα της. Να της δώσω να καταλάβει ότι πρέπει να διαλέξει κάτι που θα το αγαπήσει και πρέπει να αγαπήσει κάθε στιγμή του από την στιγμή που θα το επιλέξει και μετά.
Ως τότε καβαλάμε πύραυλους, τρώμε σοκολάτες και βάζουμε κανένα θερμόμετρο στις κούκλες και όλα αυτά μαζί, μέχρι να την πάρει ο ύπνος φορώντας μια μπαντάνα του Captain Morgan.
