Της Σοφίας Μεϊμάρογλου 
Μπορεί από τον τίτλο να σκέφτηκες ότι ετοιμάζομαι να χρυσώσω το χάπι σε κάθε ταλαιπωρημένο γονιό εκεί έξω. Κι όταν λέω "έξω", εννοώ στην παραλία, την ταβέρνα, στο ξενοδοχείο, το αυτοκίνητο, στην επίσκεψη στο μοναστήρι… :D Νομίζω πως θα είμαι ακριβοδίκαιη και απλά θα διαπιστώσουμε παρέα ότι όντως οι καλύτερες διακοπές είναι με τα παιδιά μας. Απλά, αραιά και πού, καλό είναι να βρεθούμε λίγες μέρες και κάπου χωρίς αυτά. Γιατί συνειδητοποιώντας τι κερδίζουμε και τι χάνουμε όταν είμαστε με ή χωρίς αυτά, μαθαίνουμε, νομίζω, να απολαμβάνουμε πιο ουσιαστικά το “μαζί” και το “χώρια” των διακοπών.
Τα έχω σκεφτεί όμως λογικά τα πράγματα, πολύ λογικά και δες πώς στο τέλος καταλήγουμε ότι αυτή η λογική βγάζει πολύ συναίσθημα, βρε παιδί μου!
Όταν διακοπάρουμε με τα παιδιά μας, δεν μας λείπουν αυτοί που αγαπάμε περισσότερο σε αυτό τον κόσμο. Νούμερο ένα στη λίστα αλλά και στη σπουδαιότητα! Και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να κλείσει εδώ το θέμα. Αλλά, θα το ανοίξω κι άλλο :)
Τα παιδιά παρατηρούν στοιχεία του περιβάλλοντος που εμείς οι μεγάλοι ίσως προσπερνούσαμε. Σαν να λέμε, μας ανανεώνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα. :)
Όταν αγαπάς κάποιον, θες να περνάει καλά. Τα παιδιά μας περνούν πολύ καλά με τον παππού και τη γιαγιά, αλλά ακόμη καλύτερα με εμάς τους γονείς τους. Κι ας μην τους κάνουμε όλα τα χατίρια.
Με τα παιδιά η παραμονή στην παραλία σημαίνει και παιχνίδι. Μερικές φορές κυρίως αυτό. Έχεις δικαιολογία για να φτιάξεις κάστρα στην άμμο κι αυτό είναι αγχολυτικό. Δικαιολογία για να μπεις κάτω από την άμμο και αυτό είναι κι ένα καλό απολεπιστικό σώματος (χα! :D). Δικαιολογία για να αγοράσεις φουσκωτό καρπούζι ή ντόνατ ή ροζ φλαμίνγκο και μάλιστα να ανέβεις σε αυτό. Μα, το ζήτησαν τα παιδιά! ;)
Στα παιδιά αρέσουν οι εξερευνήσεις. Είτε πρόκειται για κοχυλάκια κατά μήκος της παραλίας, είτε για τους καταρράκτες στους οποίους φτάσατε μετά από λίγο περπάτημα, το αποτέλεσμα για αυτά είναι ευτυχισμένες φάτσες, γεμάτες πια αναμνήσεις. Για εμάς είναι υπενθύμιση ότι διακοπές δεν σημαίνει, κυρίως κάθομαι σε μια ξαπλώστρα 6 ώρες και δεν κουνιέμαι παρά μόνο για να φτάσω το καλαμάκι του καφέ. Αλλά και για εμάς οι στιγμές αυτές είναι ευτυχία γεμάτη νέες αναμνήσεις.
Στις διακοπές με τα παιδιά ισχυροποιείται με έναν τρόπο αυτό που λέμε, όλα ίδια μένουν και όλα αλλάζουν. Μπορεί από χρονιά σε χρονιά να επαναλαμβάνονται συνήθειες, ακόμη και φωτογραφίες, αλλά όταν τα φέρνεις όλα στο μυαλό σου και βλέπεις πώς τα βιώνατε όταν τα παιδιά ήταν μωρά, πώς όταν ήταν νήπια και πώς σήμερα, αποκτούν μια μοναδικότητα ανίκητη. Μαζί τους κι εμείς ίδιοι ήμασταν, αλλά σήμερα τόσο αλλιώτικοι…
Τα παιδιά τα μαθαίνουν όλα από την αρχή και μαζί τους τα ξαναθυμόμαστε κι εμείς. Είναι ένα άδειασμα κι αυτό για την ψυχή μας.
Τα παιδιά ζητούν απλότητα, είναι ευτυχισμένα με τα απλά και είναι πάντα μια ευκαιρία για εμάς να επανεκτιμήσουμε αυτή την αξία στη ζωή.
Τα παιδιά ζουν στο παρόν. Πώς είπατε; ;)
Παρ' όλα αυτά οι διακοπές με τα παιδιά, μας μεταφέρουν πολλές φορές στο παρελθόν, εκεί που ήμασταν εμείς παιδιά. Τότε που ο μπαμπάς έπιανε μπροστά μας τους αχινούς, τους καθάριζε και μας τους έδινε να τους φάμε, τότε που θείοι, θείες, ξαδέρφια και φίλοι ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο τη μισή ηπειρωτική Ελλάδα και μας άρεσε. Τότε που το κάμπινγκ γινόταν σχεδόν πάντα ελεύθερο σε παραλίες που ένιωθες Κολόμβος, τόσο παρθένες. Τότε που έμαθες μια και καλή ότι η θάλασσα σου ανοίγει την όρεξη, γιατί έτρωγες τις τομάτες και τα ροδάκινα μπροστά στο κύμα πέντε-πέντε. Αυτό το παρελθόν βλέπεις πόσο μέτρησε στο πέρασμα του χρόνου και σε πιάνει μια ακατανίκητη επιθυμία, να προσφέρεις το ίδιο συναίσθημα πληρότητας και στα παιδιά σου.
Οι καλύτερες φωτογραφίες που βλέπεις το χειμώνα και χαμογελάς μεμιάς, είναι αυτές με τα παιδιά.
Στις διακοπές τα παιδιά μας βγάζουν από το πρόγραμμα. Ευτυχώς! Για να θυμόμαστε ότι αν ήταν να γίνουμε ρομπότ, δε θα γεννιόμασταν άνθρωποι. Ε, μα!
Με τα παιδιά, συνηθίζεις να αναζητάς μαγαζιά με καλή εξυπηρέτηση, καθαρό φαγητό, λογικές τιμές, περισσότερο από μαγαζιά που απλά είναι δημοφιλή τώρα στην περιοχή, ανεξάρτητα του επαγγελματισμού τους (όπως κάναμε κάποτε).
Θυμάσαι που πριν από τα παιδιά αγόραζες σουβενίρ; Από όταν έγινες γονιός, τα σουβενίρ δεν είναι σχεδόν ποτέ αγορασμένα. Είναι πετρούλες, είναι μια ζωγραφιά στο χάρτινο τραπεζομάντηλο της ταβέρνας που έκοψες με το χέρι, είναι το φτυαράκι που τους χάρισε εκείνο το παιδάκι που γνώρισαν στην παραλία. Αυτά τα σουβενίρ, δεν τα έκρυψες σε ντουλάπια, για να τα πετάξεις σε ένα επόμενο ξεκαθάρισμα. Τα φυλάς με τα πολύτιμά σου.
Με τα παιδιά παίζεις μπουγέλο, όπως έπαιζες πριν από αιώνες!
Στις διακοπές με τα παιδιά, παραπονιόμαστε ότι μας λείπει ύπνος, ενώ πριν γίνουμε γονείς, δεν κοιμόμασταν επειδή ξενυχτούσαμε στα bars. Στην πραγματικότητα, τώρα κοιμόμαστε πιο φυσιολογικές ώρες, ακόμη κι αν μας ξυπνούν νωρίτερα από την ώρα που θα θέλαμε. Εξαιρούνται οι διακοπές με τα μωράκια, been there, done that, μη βαράτε, δεν τα ξέχασα :)
Με τα παιδιά επισκεπτόμαστε και πάλι αξιοθέατα που είχαμε να δούμε πολλά χρόνια.
Συνέπεια του "μαμάαααα, τσύπνα!" στις 7 το πρωί, είναι να απολαμβάνεις τη θάλασσα προτού βουλιάξει από κόσμο, σκουπίδια και φασαρία. Σε κάθε μειονέκτημα, υπάρχει ένα πλεονέκτημα. Έτσι σκέφτομαι ;)
Στις διακοπές με τα παιδιά δημιουργείς ευκολότερα νέες γνωριμίες. Ποτέ δεν ξέρεις, αν θα οδηγήσουν και σε νέες φιλίες.
Με τα παιδιά, δεν μπορείς να έχεις υψηλές προσδοκίες σχετικά με το πρόγραμμα που φανταζόσουν. Πας λίγο στο βλέποντας και κάνοντας, αλλιώς είναι πιθανό να απογοητευτείς. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα, για όλους εμάς που πάντα είχαμε προσδοκίες, ακόμη και στις διακοπές μας. Εγώ μαθαίνω από τα παιδιά μου κι είμαι ευγνώμων.
Αν και ο μαξιλαροπόλεμος που αυθόρμητα προκύπτει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, είναι μια απίθανα διασκεδαστική εμπειρία, που ξεπερνά τις προσδοκίες. Γιατί τα απρόβλεπτα με τα παιδιά είναι, συχνά, τόσο χαρούμενα!
Η καθημερινή, 24ωρη επαφή με όλα τα μέλη της οικογένειας, δημιουργεί συχνά νεύρα. Αλλά κυρίως δημιουργεί ευκαιρία για ποιοτικό χρόνο μαζί. Για γέλια μαζί. Για εμπειρίες μαζί. Για φαγητό στο ίδιο τραπέζι μεσημέρι, βράδυ. Για επικοινωνία που ίσως να είχε ατονήσει τον προηγούμενο καιρό. Το μαζί δημιουργεί πιο ισχυρούς δεσμούς. Αν αυτό το εκτιμάς στις διακοπές με φίλους, δε γίνεται να μην το εκτιμάς δυο φορές στις διακοπές με την οικογένεια.
Τα παιδιά στις διακοπές μεγαλώνουν απότομα! Κυρίως τα πολύ μικρά παιδιά παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως σε τομείς όπως η ομιλία, η εκμάθηση της τουαλέτας ή άλλα μικρά και μεγαλύτερα κατορθώματα. Πόση ευτυχία σου χαρίζουν τέτοιες στιγμές, πες μου! Να νιώθεις τόσο χρήσιμος και τυχερός που ήσουν εκεί μπροστά όταν είπε 10 νέες λέξεις σε δυο βδομάδες. Σε μέρες που άλλη στιγμή του χρόνου, θα ήσουν πιθανότατα στη δουλειά.
Τα παιδιά δοκιμάζουν νέα παιχνίδια, είτε επειδή μπήκαν σε μια νέα παρέα και μιμούνται, είτε επειδή τα ανακάλυψαν αυθόρμητα εκεί στη μέση του πουθενά. Εκεί που καμαρώνεις ως γονιός, θυμήσου ότι κι εσύ μπορείς να κάνεις το ίδιο. Τι νέο θα ήθελες να δοκιμάσεις;
Όταν κάνουμε διακοπές δύο μαζί, ωωω, μόνοι στη γη, το γραφικό μανάβικο στο χωριουδάκι του νησιού, είναι αόρατο. Ενώ όταν κρατάς από το χέρι το δίχρονο και φεύγει για να πάει στο καλάθι με τις δυο τομάτες, γουστάρεις που ψωνίζεις στο γραφικό, πανέμορφο μανάβικο στο χωριουδάκι του νησιού, κρατώντας εσύ τη χαρτοσακούλα και βάζοντας τα μικρούλια χεράκια εκεί μέσα μοσχομυριστές, κατακόκκινες τοματούλες. Αυτό δεν το ξεχνάς!
Στις διακοπές με τα παιδιά, το μαύρισμα ίσως είναι λιγότερο, αλλά οι αγκαλιές είναι οπωσδήποτε περισσότερες!
Για πες μου. Οι καλύτερες διακοπές, είτε φύγεις για μέρη απίθανα, είτε μείνεις στην πόλη, είναι με τα παιδιά ή χωρίς αυτά; Εγώ λέω με αυτά.
Φυσικά και χρειάζεται να μείνεις λίγες μέρες και χωρίς αυτά. Γιατί δεν είμαστε μόνο γονείς και επιβάλλεται να υπάρχει ισορροπία στη ζωή μας. Το θέμα είναι να θυμόμαστε όταν ξεχνάμε -μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτό-, ότι το να μην μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε τη στιγμή που το θέλουμε, ακόμη και στις διακοπές, δε σημαίνει ότι κάτι χάνουμε. Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι σημαντικότερα αυτά που κερδίζουμε. Ξέρω ότι δεν ξεκουραζόμαστε όσο το χρειαζόμαστε, αλλά πριν γίνουμε γονείς, δε διαμαρτυρηθήκαμε ποτέ για τις λιγοστές ώρες ύπνου, που εμείς τότε επιλέγαμε. Έχω γκρινιάξει κι εγώ ως μαμά. Αναθεώρησα. Θα έρθει κι η ώρα της ξεκούρασης έως και βαρεμάρας.
Μέχρι τότε με γέλια, αλλά και κάποια νεύρα, περνάω και θα περνάω όσο καλύτερα μπορώ τις διακοπές μου, γεμάτη ευγνωμοσύνη. Το ίδιο εύχομαι και σε σένα! :)
Καλό καλοκαίρι!
