Εσείς τον πήρατε μαζί σας γιατί δεν έχετε πού να τον αφήσετε. Αυτός σάς κάνει τη ζωή δύσκολη γιατί τραβάει συνεχώς κουτιά απ’ τα χαμηλά ράφια και τα ρίχνει μέσα στο καρότσι σας πριν τον πάρετε είδηση. Λέτε δυο-τρεις φορές ΜΗ, αλλά τελικά φτάνετε στο ταμείο και ανακαλύπτετε ότι το καρότσι σας έχει γεμίσει με τεράστιες ποσότητες γατοτροφής (δεν έχετε γάτες), 30 κουτάκια ξερή μαγιά, πέντε βερνίκια για μαύρα παπούτσια ή, αν το παιδί είναι μεγαλύτερο, 4 σοκολάτες, 8 πακέτα γαριδάκια, 6 πακέτα πατατάκια. Βγάζετε τα «άχρηστα» ψώνια απ’ το καρότσι, το παιδί αρχίζει να ουρλιάζει σπαρακτικά και γίνεστε ρεζίλι στο σούπερ μάρκετ ή αρχίζει να κλαίει βουβά, απελπισμένο και σας σπαράζει την καρδιά. Αποφασίζετε ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που βγαίνετε μαζί του για ψώνια στο σούπερ μάρκετ.
Όμως, με λίγη προετοιμασία και υπομονή ίσως τα καταφέρετε να μετατρέψετε την επιχείρηση «ψώνια» στο σούπερ μάρκετ σε ανώδυνη (ίσως κι ευχάριστη κι εκπαιδευτική) διαδικασία.
Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε.
Δοκιμάστε κάποιες στρατηγικές που αποδείχτηκαν επιτυχημένες σε πολλές οικογένειες:
- Αναθέστε στο παιδί επισήμως το ρόλο του «βοηθού αγορών» στο σούπερ μάρκετ.
Τα παιδιά γίνονται δύσκολα όταν δεν έχουν τι να κάνουν. Δώστε τους, λοιπόν, κάποια απασχόληση. Η μητέρα μιας τετράχρονης της αναθέτει ρόλο ντετέκτιβ: «Για πες μου, Μαριάννα, βλέπεις πού βρίσκεται το γάλα που παίρνουμε; A! Μπράβο! Πού να είναι τώρα οι φακές;». Άλλη μητέρα δίνει στο πεντάχρονο αγοράκι της τον κατάλογο με τα πράγματα που θέλει να ψωνίσει και ζητά να της τον δείχνει μετά από κάθε αντικείμενο που βάζει στο καρότσι. Μια άλλη δίνει στο παιδί κάθε πράγμα να το τοποθετεί μόνο του στο καρότσι.
- Ανακαλύψτε μαζί καινούργια προϊόντα.
Κάθε φορά που βγαίνετε μαζί, αφήστε το παιδί να διαλέξει κάτι που δεν έχει ξαναδοκιμάσει. Μπορεί να το γοητεύσει το περιτύλιγμα, μπορεί να πάρει κάτι που είναι για πέταμα. Αλλά σύντομα θα εκπλαγείτε από την ικανότητά του να διαλέγει χρήσιμα πράγματα.
- Εφαρμόστε σύστημα της μιας προσωπικής αγοράς κάθε φορά.
Να ξέρει ότι μπορεί να αγοράσει για τον εαυτό του ό,τι θέλει, αλλά μόνο ένα πράγμα. Μια μητέρα πριν να μπει στο κατάστημα λέει στα παιδιά της (5 και 7 χρόνων) ότι μπορούν να αγοράσουν από ένα πράγμα το καθένα, αλλά αν ζητήσουν δεύτερο, χάνουν και το πρώτο. Περνούν λοιπόν ευχάριστα προβληματισμένα όλη την ώρα στο σούπερ μάρκετ (τι να διαλέξω;) και μαθαίνουν συγχρόνως να βάζουν όρια στις επιθυμίες και στις επιλογές τους.
- Όταν πρόκειται για φρούτα και για λαχανικά, αφήστε το παιδί να διαλέξει όποια προτιμά.
Υπάρχουν έτσι περισσότερες πιθανότητες να δοκιμάσει τα κολοκυθάκια γιαχνί αν τα έχει διαλέξει μόνο του ένα-ένα και, ίσως, φάει τελικά το μήλο που το ίδιο ζήτησε από το μανάβη να είναι κόκκινο και όχι πράσινο.
