26 Φεβρουαρίου 2016
Tης Φωτεινής Παλιεράκη 
- Μαμά, θέλω ένα σκυλάκι!, άκουσα εμβρόντητη.
- Δηλαδή θέλεις να πεις ότι έφτασε η στιγμή που το παιδί μου θα ζητήσει με τη σειρά του ένα σκυλάκι από τη μανούλα; αποκρίθηκα στο έκπληκτο βλέμμα της κόρης μου και ακολούθησε ο γιος μου.
- Γιατί όχι, βρε μαμά; Γιατί να μην πάρουμε ένα σκυλάκι;
- Μήπως γιατί ΚΑΙ αυτή η δουλειά θα πέσει πάνω μου;
- Ποια δουλειά;
- Της φροντίδας του. Το σκυλάκι θέλει βόλτα, θέλει το φαγητό του, θέλει το γιατρό του, τα εμβόλια του, το μπάνιο του, θέλει παρέα και παιχνίδι. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Τι νομίζετε ότι είναι; Κούκλα σαν τα λούτρινα που έχετε στο κρεβάτι σας;
- Όλοι μαζί! Εγώ αναλαμβάνω τη βόλτα, λέει ο Απόλλωνας.
- Κι εγώ αναλαμβάνω το φαγητό του, λέει η Αγγέλικα.
- Τι να σας πω, δεν ξέρω. Εγώ λέω να το σκεφτούμε για κάνα δυο χρόνια ακόμα και το ξανασυζητάμε…
Δύο χρόνια μετά παίρναμε τη Λούνα, μια λατρεμένη, τρελή, χιονόμπαλα με μαύρη μυτούλα, μαύρα μάτια και ροζ αυτάκια. Η επιθυμία των παιδιών μου να την αποκτήσουν και το ενδιαφέρον τους δεν είχε μειωθεί με τον καιρό, αντιθέτως μιλούσαν για το γεγονός αυτό σαν να ήταν το σημαντικότερο της ζωής τους. Και ίσως και να είναι!
Τέσσερα χρόνια μετά, η Λούνα είναι η «αδερφή» του Απόλλωνα και της Αγγέλικας και είναι κανονικό μέλος της οικογένειάς μας. Παίζουν μαζί της, τη φροντίζουν, κοιμούνται μαζί της, την παίρνουν για παρέα στο μπάνιο, τη βγάζουν βόλτα, νοιάζονται, στεναχωρούνται, αγαπάνε, γελάνε, χουζουρεύουν, γαργαλάνε, παίζουν, προστατεύουν.
Η Λούνα πρόσθεσε σημαντική αξία στην οικογένειά μας και στο δέσιμο των μελών της, καθώς η φροντίδα της, λόγω βεβαρημένου οικογενειακού προγράμματος, απαιτεί τη συνεργασία όλων των μελών και είναι ένας παράγοντας δεσίματος και κοινής αναφοράς.
Θα επισημάνω ότι είναι πολύ κρίμα που εστιατόρια και ξενοδοχεία δεν δέχονται σκυλάκια και πολλές φορές αναγκαζόμαστε να την «εγκαταλείπουμε» σε φίλους και συγγενείς, αλλά όποτε μπορεί να μας ακολουθήσει δεν την αποχωριζόμαστε.
Η χαρά και η ευτυχία που σου μεταδίδει αυτό το μουτράκι είναι ανυπέρβλητη. Σε κάνει να ξεχνάς! Σε κάνει να θυμάσαι ότι η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά πράγματα και αυτά είναι τα πιο σημαντικά.
Από την άλλη πλευρά δεν θα σας κοροϊδέψω ότι η φροντίδα ενός κατοικιδίου ζώου είναι παιχνιδάκι. Είναι δέσμευση, είναι χαρά κι όποιος αποφασίσει να αφιερώσει χρόνο και χρήμα στη φροντίδα ενός ζώου θα πρέπει να σκεφτεί ποια θα είναι η επιλογή του κατοικίδιου που θα κάνει βάσει των αναγκών του και των δυνατοτήτων του και όχι βάσει της μόδας.
Καλώς ήρθες, Λούνα στη ζωή μας! Ένα μεγάλο, λαχταριστό κόκαλο σε περιμένει για να το γιορτάσουμε!
Φιλιά, Φωτεινούλα
- Μαμά, θέλω ένα σκυλάκι!, άκουσα εμβρόντητη.
- Δηλαδή θέλεις να πεις ότι έφτασε η στιγμή που το παιδί μου θα ζητήσει με τη σειρά του ένα σκυλάκι από τη μανούλα; αποκρίθηκα στο έκπληκτο βλέμμα της κόρης μου και ακολούθησε ο γιος μου.
- Γιατί όχι, βρε μαμά; Γιατί να μην πάρουμε ένα σκυλάκι;
- Μήπως γιατί ΚΑΙ αυτή η δουλειά θα πέσει πάνω μου;
- Ποια δουλειά;
- Της φροντίδας του. Το σκυλάκι θέλει βόλτα, θέλει το φαγητό του, θέλει το γιατρό του, τα εμβόλια του, το μπάνιο του, θέλει παρέα και παιχνίδι. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Τι νομίζετε ότι είναι; Κούκλα σαν τα λούτρινα που έχετε στο κρεβάτι σας;
- Όλοι μαζί! Εγώ αναλαμβάνω τη βόλτα, λέει ο Απόλλωνας.
- Κι εγώ αναλαμβάνω το φαγητό του, λέει η Αγγέλικα.
- Τι να σας πω, δεν ξέρω. Εγώ λέω να το σκεφτούμε για κάνα δυο χρόνια ακόμα και το ξανασυζητάμε…
Δύο χρόνια μετά παίρναμε τη Λούνα, μια λατρεμένη, τρελή, χιονόμπαλα με μαύρη μυτούλα, μαύρα μάτια και ροζ αυτάκια. Η επιθυμία των παιδιών μου να την αποκτήσουν και το ενδιαφέρον τους δεν είχε μειωθεί με τον καιρό, αντιθέτως μιλούσαν για το γεγονός αυτό σαν να ήταν το σημαντικότερο της ζωής τους. Και ίσως και να είναι!
Τέσσερα χρόνια μετά, η Λούνα είναι η «αδερφή» του Απόλλωνα και της Αγγέλικας και είναι κανονικό μέλος της οικογένειάς μας. Παίζουν μαζί της, τη φροντίζουν, κοιμούνται μαζί της, την παίρνουν για παρέα στο μπάνιο, τη βγάζουν βόλτα, νοιάζονται, στεναχωρούνται, αγαπάνε, γελάνε, χουζουρεύουν, γαργαλάνε, παίζουν, προστατεύουν.
Η Λούνα πρόσθεσε σημαντική αξία στην οικογένειά μας και στο δέσιμο των μελών της, καθώς η φροντίδα της, λόγω βεβαρημένου οικογενειακού προγράμματος, απαιτεί τη συνεργασία όλων των μελών και είναι ένας παράγοντας δεσίματος και κοινής αναφοράς.
Θα επισημάνω ότι είναι πολύ κρίμα που εστιατόρια και ξενοδοχεία δεν δέχονται σκυλάκια και πολλές φορές αναγκαζόμαστε να την «εγκαταλείπουμε» σε φίλους και συγγενείς, αλλά όποτε μπορεί να μας ακολουθήσει δεν την αποχωριζόμαστε.
Η χαρά και η ευτυχία που σου μεταδίδει αυτό το μουτράκι είναι ανυπέρβλητη. Σε κάνει να ξεχνάς! Σε κάνει να θυμάσαι ότι η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά πράγματα και αυτά είναι τα πιο σημαντικά.
Από την άλλη πλευρά δεν θα σας κοροϊδέψω ότι η φροντίδα ενός κατοικιδίου ζώου είναι παιχνιδάκι. Είναι δέσμευση, είναι χαρά κι όποιος αποφασίσει να αφιερώσει χρόνο και χρήμα στη φροντίδα ενός ζώου θα πρέπει να σκεφτεί ποια θα είναι η επιλογή του κατοικίδιου που θα κάνει βάσει των αναγκών του και των δυνατοτήτων του και όχι βάσει της μόδας.
Καλώς ήρθες, Λούνα στη ζωή μας! Ένα μεγάλο, λαχταριστό κόκαλο σε περιμένει για να το γιορτάσουμε!
Φιλιά, Φωτεινούλα
