Μάνα, μόνη, μεγαλώνει… ευτυχισμένα παιδιά!

Της Φωτεινής Παλιεράκη  Η Ελευθερία είναι άλλη μια φίλη που χώρισε πρόσφατα και με τρεμάμενη αλλά αποφασιστική φωνή μου ζήτησε να συναντηθούμε για καφεδάκι. Φίλες χρόνια, κολλητές, δεν το περίμενε καμιά μας ότι το διαζύγιο θα μας χτυπούσε την πόρτα. Από μικρές κάναμε όνειρα για τον άντρα που θα παντρευόμασταν, τα παιδιά που θα γεννούσαμε, τις εκδρομές και τα ταξίδια που θα κάναμε. Τα είχαμε σκεφτεί όλα και, φυσικά, το διαζύγιο δεν ήταν στα πλάνα.

-Δεν άντεχα άλλο, τι να έκανα; λέει με ύφος απολογητικό.

-Τι συνέβη; Εγώ σας έβλεπα μια χαρά, δεν είχα καταλάβει ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα, της απαντάω, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα που ζούσατε μαζί, βιάστηκα να συμπληρώσω μήπως νομίζει ότι την επικρίνω ή της δημιουργώ αμφιβολίες.

-Δεν ήμουν ευτυχισμένη. Αυτό ήταν το πρόβλημα. Δεν έκανε κάτι κακό. Αλλά και τίποτα καλό.

-Δηλαδή;

-Δεν υπήρχε αγάπη, έκφραση αγάπης, μόνο μια ρουτίνα που δεν έσπαγε με τίποτα. Προσπάθησα. Του είχα πει εδώ και καιρό ότι δεν αισθανόμουν καλά. Να κάνουμε κάτι, να κάνει κάτι, να με βοηθήσει στο σπίτι, με τα παιδιά, να μου δείξει λίγο ενδιαφέρον. Να κάνει κάτι δημιουργικό να τον δω να σηκώνεται από τον καναπέ ή να κάνουμε και κάτι μαζί. Μονίμως βίωνε μια κούραση. Δουλειά, σπίτι, καναπές και ύπνος. Εγώ να τρέχω και με το σπίτι και με τη δουλειά και με τα παιδιά, με όλα. Και δεν είναι τόσο η σωματική κούραση που με καταβάλλει όσο η ψυχολογική. Αυτό ήταν; Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και η ζωή μας τελείωσε; Τι θα διδάξω στα παιδιά μου; Ότι ο γάμος είναι μια ρουτίνα κι ένας συμβιβασμός; Ή μήπως ο γάμος είναι δημιουργία, ευτυχία, εξέλιξη, γέλιο και χαρά, συνεργασία και συνέπεια;  

Την άκουγα με προσοχή κι έφερνα στο μυαλό μου τον δικό μου το γάμο, το δικό μου σύζυγο, τα δικά μου παιδιά. Στάθηκα απλά τυχερή στην επιλογή συντρόφου γιατί καμία γυναίκα δεν παντρεύεται για να χωρίσει. Απλά η επιλογή συντρόφου είναι τζακ ποτ. Αλλάζουν τόσο τα δεδομένα στην πορεία της ζωής που δεν μπορείς να προβλέψεις τίποτα, πρέπει συνεχώς να ελίσσεσαι, να εξελίσσεσαι, να προσαρμόζεσαι, να συντονίζεσαι, να αφουγκράζεσαι και να θέλεις πάνω από όλα.

-Και τώρα; τη ρώτησα.

-Τώρα; Όλα καλά! Ανάσανα, μου απάντησε κι έλαμψε το πρόσωπό της. Τα παιδιά είναι πιο ήρεμα από ποτέ, εγώ είμαι πιο ήρεμη, ο Θάνος είναι πιο ήρεμος! Προσπαθώ να συντονιστώ με τα νέα προγράμματα του σπιτιού. Τα παιδιά βοηθάνε πάρα πολύ και τους έχει κάνει καλό γιατί έγιναν πιο αυτόνομα, πιο ανεξάρτητα και συνεργάζονται, εγώ γράφτηκα στο γυμναστήριο κι ασχολούμαι με την ανθοδετική τέχνη, κι ο Θάνος που τα έχει το σαββατοκύριακο κάνει μαζί τους αθλητισμό. Έχω ανακαλύψει κι ένα σωρό εύκολες συνταγές που μπορούν να κάνουν και τα παιδιά μόνα τους. Θες να σου πω;

Μιλούσε ακατάπαυστα και με πολλή όρεξη και δεν είχα κουράγιο να τη διακόψω. Δεν προλάβαινα τη σκέψη της και κατάλαβα ότι μέσα από δυσάρεστα και κλισέ πράγματα μπορούν να αναγεννηθούν πολύ όμορφα ή ξεχασμένα συναισθήματα. Τελικά το κυνήγι της ευτυχίας δεν έρχεται από τον εύκολο δρόμο…

Αλμυρές και γλυκές κρέπες της στιγμής

Λίστα για ψώνια

150γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

200γρ. γάλα

1-2 αβγά

Ελάχιστο αλάτι στη μύτη του κουταλιού

Ηλιέλαιο

Για αλμυρό γαρνίρισμα

Αλλαντικά, τυριά, τομάτα, καλαμπόκι, μαγιονέζα, μανιτάρια κ.ά.

Για γλυκό γαρνίρισμα

Μερέντα, σαντιγύ, ξηροί καρποί, φρούτα, τριμμένο μπισκότο, κ.ά.

Βαθύ μπολ

Τηγάνι για κρέπες

Σπάτουλα πλαστική

Σε ένα βαθύ μπολ βάζουμε το αλεύρι και στο κέντρο του σπάμε και ρίχνουμε το αβγό. Αρχίζουμε κι ανακατεύουμε κι όταν δεν μπορούμε να ανακατέψουμε άλλο ρίχνουμε το γάλα λίγο λίγο ανακατεύοντας ταυτόχρονα ώστε να δημιουργηθεί ένας παχύρρευστος χυλός. Ιδανικά αφήνουμε το μίγμα να ξεκουραστεί για μισή ώρα μέσα στο ψυγείο. Αλείφουμε το τηγάνι με ηλιέλαιο και το ζεσταίνουμε. Ρίχνουμε μία κουταλιά από το μίγμα στο τηγάνι, ούτε πολύ, ούτε λίγο, ανάλογα με το πόσο παχύ θέλουμε το ζυμάρι και πόσο λεπτό. Μόλις ψηθεί από τη μια πλευρά και ξεκολλάει δίχως να σπάει, γυρίζουμε την κρέπα κι από την άλλη πλευρά να ψηθεί. Κατά την άποψή μου είναι καλύτερα να τη γεμίσετε τώρα όσο είναι ακόμα στο τηγάνι ώστε να λιώσει το τυρί ή η μερέντα. Γούστα είναι αυτά! Σε κάθε περίπτωση είναι ευτυχία να γυρίσετε στο σπίτι και να σας προσφέρουν τα παιδιά σας κρέπες φτιαγμένες από τα χεράκια τους.