Από τον Απόστολο Χ. Ζιώγα, Μαιευτήρα Χειρουργό Γυναικολόγο, Ειδικό Γονιμότητας, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Τι είναι τα άλματα ανάπτυξης;
Τα παιδιά από τη βρεφική μέχρι την εφηβική ηλικία εμφανίζουν διάφορα μοτίβα ανάπτυξης. Κάθε παιδ ...
20 Δεκεμβρίου 2019
Η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με το παιγνίδι, μέσο ψυχαγωγίας αλλά και μάθησης, που οδηγεί το παιδί από την ανωριμότητα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Ψυχίατροι, νευροβιολόγοι, νευροψυχολόγοι, η επιστήμη μελετά αυτό το «πολυεργαλείο», που δυναμώνει το παιδί ψυχικά και σωματικά, το μυεί στη χαρά της νίκης, αλλά και στη διαχείριση της ήττας και σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες βελτιώνει τις σχολικές επιδόσεις.
Σήμερα στα δημοτικά σχολεία οι καθηγητές φυσικής αγωγής εντάσσουν στην «ύλη» του μαθήματός τους παραδοσιακά ομαδικά παιγνίδια, που κάποτε παίζονταν στις γειτονιές, προκειμένου να προσφέρουν στους μαθητές τα οφέλη που χάθηκαν μαζί με τις αλάνες: αερόβια άσκηση, συντονισμός, αδρή κινητικότητα, άμυλα, κοινωνικοποίηση, ομαδικότητα, στρατηγική.
Έτσι, όταν ένα παιδί παίζει κρυφτό, κυνηγητό, αμπάριζα, «μήλα» κ.ά:
- Διατηρεί υγιές σωματικό βάρος.
- Βελτιώνει τη φυσική του κατάσταση.
- Ασκεί το μυϊκό του σύστημα.
- Αναπτύσσεται ψυχοκινητικά και ψυχοκοινωνικά
- Διώχνει την ένταση και το στρες που σωρεύεται από τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις.
- Αποκτά φίλους.
- Τονώνει την αυτοπεποίθησή του.
- Εργάζεται ομαδικά.
- Στην ήττα διαχειρίζεται συναισθήματα όπως ο θυμός και η απογοήτευση.
- Έλλειψη χρόνου: Τα σημερινά παιδιά είναι σκληρά εργαζόμενα με εκπαιδευτικές και αθλητικές δραστηριότητες πέραν του εξάωρου σχολικού προγράμματος: ξένες γλώσσες, αθλήματα, μουσική… Χρόνος για παιγνίδι δεν περισσεύει κι ακόμη όταν βρεθεί, το παιδί είναι κατάκοπο από το βεβαρημένο του πρόγραμμα και προτιμά ένα παιγνίδι στατικό, το οποίο μάλιστα εξελίσσεται εντυπωσιακά σε μία μικρή ή μεγάλη οθόνη.
- Υπερπροστασία: Οι σημερινοί γονείς βλέπουν παντού τον κίνδυνο. Όταν μάλιστα το παιδί κλείνει πίσω του την πόρτα του σπιτιού και «εκτίθεται» στις συνθήκες του υπαίθριου παιγνιδιού (ταχύτητα, συγκρούσεις, καβγάδες, μπάλες κλπ) ο νους πάει σε γύψο και ράμματα. Κι έτσι, τα «παράσημα» των παιδιών μιας άλλης εποχής, γίνονται ο φόβος και ο τρόμος που οδηγεί γονείς και παιδιά στα επείγοντα.