Διαχειριστείτε την κρίση, που λέγεται « προσαρμογή» στον παιδικό σταθμό ακολουθώντας τις συμβουλές των ειδικών για ομαλή προσγείωση στη νέα πραγματικότητα .
Κάθε αρχή και δύσκολη. Και η αρχή της φοίτησης του μικρού σας παιδιού στον παιδικό σταθμό φαντάζει -και είναι- δύσκολη για εσάς και το παιδί σας. Αν μάλιστα δεν έχετε βιώσει αποχωρισμούς στη σύντομη κοινή σας ζωή και δεν έχετε αφήσει ποτέ μόνο το βλαστάρι σας, η εμπειρία είναι μάλλον δυσάρεστη, ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο σας παιδί. Γιατί το αίσθημα άγχους δεν το βιώνει μόνο το νήπιο, αλλά και ο γονιός, που γυρίζοντας την πλάτη του στο παιδί του, το ακούει συχνά να κλαίει και να διαμαρτύρεται.
Οδηγίες για τη διαχείριση αποχωρισμού
Στην ομαλή προσαρμογή του παιδιού στον παιδικό σταθμό παίζουν όλοι τον σημαντικό ρόλο τους: οι παιδαγωγοί, οι γονείς και φυσικά το παιδί. Η στρατηγική όμως που θα ακολουθηθεί αποφασίζεται από τους παιδαγωγούς, οι οποίοι έχουν τη γνώση και την εμπειρία να διαχειριστούν με επιτυχία το άγχος του αποχωρισμού. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος είναι η σταδιακή προσαρμογή του παιδιού με ολοένα αυξανόμενο τον χρόνο παραμονής του στον χώρο. Ανάλογα με τις δυσκολίες –ή τις ευκολίες του- το παιδί μένει την πρώτη ημέρα ή και τις επόμενες για 1-2 ώρες, χρόνος που αυξάνεται καθώς περνούν οι μέρες ωσότου το παιδί να παραμείνει στο πλήρες ημερήσιο πρόγραμμα. Εν τω μεταξύ:
- Ο γονιός υποστηρίζει τη «φοίτηση» του παιδιού του στον παιδικό σταθμό και δεν την υπονομεύει. Δεν χρησιμοποιεί φράσεις-απειλές όπως: «θα δεις πόσο αξίζει η μαμά τώρα που θα τη χάσεις» ή «εκεί δεν θα σου κάνουν τα χατίρια» κλπ.
- Τις πρώτες μέρες η μαμά ή ο μπαμπάς που συνοδεύει το παιδί παραμένει στο χώρο αλλά σε διαφορετική αίθουσα για την περίπτωση που θα χρειαστεί να παραλάβει το παιδί νωρίτερα.
- Ο γονέας πρέπει να μείνει σταθερός συναισθηματικά και να δείξει αποφασισμένος να γυρίσει την πλάτη του και να φύγει όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο καθώς το παιδί μπορεί να κλαίει ή να τον φωνάζει. Σε αυτή την περίπτωση ακολουθεί τις οδηγίες των παιδαγωγών, που συνήθως ενθαρρύνουν τον γονέα να αποχωρίσει βεβαιώνοντας όμως το παιδί ότι θα επιστρέψει σύντομα για να το πάρει.
- Ο γονιός δεν πρέπει ποτέ να φεύγει στα κρυφά. Αυτό θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια και άγχος στο παιδί που δεν θα εμπιστεύεται πλέον τον γονιό του.
- Σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους του παιδικού σταθμού το παιδί μπορεί να έχει μαζί του για «παρηγοριά» ένα αγαπημένο του αντικείμενο, όπως το νάνι του, το οποίο θα το κάνει να νιώσει πιο ασφαλής στον νέο χώρο
- Η λύπηση και ο οίκτος του γονιού προς το παιδί που δυσφορεί, είναι συναισθήματα που, όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά κατακρημνίζουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού.
- Είναι καλό για τον γονέα να ξέρει ότι το κλάμα είναι μία φυσιολογική αντίδραση και μία υγιής έκφραση του συναισθήματος του αποχωρισμού και ότι όσο έντονα κι αν αντιδρούν στην αποχώρηση του γονέα από τον παιδικό σταθμό τόσο γρήγορα το ξεπερνούν και με τη βοήθεια της παιδαγωγού αρχίζουν να αλληλεπιδρούν με τα άλλα παιδιά.
- Είναι καλό για τον γονέα να αναγνωρίσει και να διαχειριστεί πρωτίστως ο ίδιος τα συναισθήματά του. Μήπως η θλίψη και ο φόβος είναι τελικά και δικά του συναισθήματα; Ακόμη, μήπως ο ίδιος βιώνει ενοχικά συναισθήματα νιώθοντας ότι εγκαταλείπει το παιδί του; Μόνο αν διαχειριστεί τέτοιου είδους δικές του δυσκολίες θα μπορέσει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση να βοηθήσει αποτελεσματικά το παιδί του να ενταχθεί στο νέο κοινωνικό περιβάλλον και να βιώσει εξαιρετικά ωφέλιμες για την ανάπτυξή του εμπειρίες.
