«Κάνε κι εσύ παιδιά και θα δεις». Μαμάδες, γιαγιάδες, θείες και στο όνομα της μητρότητας είχαν πάντα κάτι να διηγηθούν και κάτι να συμβουλέψουν. Και έρχεται λοιπόν η καθημερινότητα της νέας σου ζωής και βλέπεις πως οι συμβουλές όχι μόνο είναι υποκειμενικές αλλά διάφοροι «μύθοι» που καλά κρατούν, καταρρίπτονται…
«Παντρέψου κι εσύ και θα δεις». Μια φράση που αντηχούσε στα αυτιά μου χρόνια πριν παντρευτώ. Μια φράση που έμοιαζε περισσότερο με κατάρα παρά με ευχή. Παντρεύτηκα και τίποτα απ’ όλα αυτά που μου έλεγαν ως συμβουλή (που περισσότερο με αγανάκτηση μου έμοιαζε) δεν αντίκρυσα.
Αφού περάσαμε λοιπόν αυτό το στάδιο και ΕΙΔΑ ότι τα περισσότερα από εκείνα που με συμβούλευαν ήταν μύθοι, άρχισε η δεύτερη φάση: «Κάνε κι εσύ παιδιά και θα δεις». Αυτή τη φορά βέβαια ήμουν υποψιασμένη. Μαμάδες, γιαγιάδες, θείες και στο όνομα της μητρότητας είχαν πάντα κάτι να διηγηθούν και κάτι να με συμβουλέψουν. Και αλίμονο αν δεν άκουγες τη συμβουλή τους! Η κλασική ατάκα που ανάλογα τη φάση που βρισκόμουν είχε και το κατάλληλο αντικείμενο (τον γάμο, τα παιδιά, το τάισμα, το μεγάλωμα και πάει λέγοντας) ήταν το must σε κάθε περίσταση.
Και έρχεται λοιπόν η καθημερινότητα της νέας σου ζωής, με τα αγαπημένα σου αγγελούδια να σου χαρίζουν στιγμές, εμπειρίες και μαθήματα που κανείς άλλος δεν μπορεί να σου δώσει. Στιγμές όμορφες αλλά και δύσκολες, στιγμές αγωνίας αλλά και απόλυτης ευτυχίας, στιγμές αστείες και μοναδικές που όσες φορές κι αν τις ξαναζούσες θα ζητούσες κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο… Και βλέπεις πως οι συμβουλές που σου έδιναν άλλες μαμάδες όχι μόνο ήταν 100% υποκειμενικές, αλλά πως οι περισσότερες είχαν να κάνουν με τις δικές τους ανασφάλειες που ως «κατεστημένο» έπρεπε να διαδοθούν και σε άλλες, για να «χρυσώσουμε το χάπι».
Εδώ λοιπόν σου έχω 8 μύθους που καταρρίφθηκαν στα μάτια μου από τη στιγμή που έγινα μητέρα:
- «Το παιδί πρέπει να τρώει όλες τις τροφές για να μεγαλώσει σωστά»
Όχι, δεν υπάρχει «πρέπει» στο φαγητό. Σαφέστατα και υπάρχουν τροφές που αποδεδειγμένα περιέχουν θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη ενός παιδιού αλλά πάντα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν τον ατομικό παράγοντα και τις εξαιρέσεις που προκύπτουν.
- «Το παιδί πρέπει να βγάλει την πάνα καλοκαίρι»
Και τι δεν έγινε όταν ήθελα να βγάλω την πάνα στη μικρή μου κόρη μέσα στα Χριστούγεννα. Μαμάδες, γιαγιάδες, φίλες, έπεσαν να με φάνε. «Το παιδί θα πρέπει να είναι με λιγοστά ρούχα και άνετο», ήταν η μόνιμη ατάκα που άκουγα καθημερινά. Εγώ πιστεύω πως το μωρό όταν είναι έτοιμο να βγάλει την πάνα δε λογαριάζει εποχές. Και φυσικά η Ιρίδια την έβγαλε με επιτυχία μέσα στο καταχείμωνο.
- «Αν το παιδί είναι δυσκοίλιο, βάλτου ένα μικρό υποθετάκι από πράσινο σαπούνι. Είναι γιατροσόφι των παλιών…».
Και μόνο που το άκουγα, τρελαινόμουν! Αλίμονο κι αν άκουγα το κάθε γιατροσόφι των μαμάδων. Υπάρχουν τόσοι τρόποι (και μάλιστα φυσικοί) που μπορούν να καταπολεμήσουν την δυσκοιλιότητα των παιδιών που αναρωτιέμαι γιατί μια μαμά να καταφύγει σε τόσο επίπονες και λανθασμένες λύσεις. Και πόσα άλλα γιατροσόφια δεν μπήκαν στην δική μου «μαύρη μαμαδο-λίστα»!
- «Δως του και κανένα γλυκάκι, δεν θα πάθει τίποτα»
Αχ, αυτές οι γιαγιάδες. Τις αγαπάμε τόσο πολύ αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει ν’ ακολουθούμε κάθε παλιά συμβουλή που έχουν να μας δώσουν. «Δεν πειράζει να φάει λίγη σοκολάτα, δεν πειράζει να φάει λίγο μπισκότο, δεν πειράζει…». Εγώ ακολουθούσα πάντα το ένστικτό μου ως νέα μητέρα και φυσικά τις συμβουλές της παιδιάτρου μου που έλεγε «Όχι γλυκά στα παιδιά, ειδικά στα βρέφη γιατί καραδοκούν σοβαροί κίνδυνοι». Η αύξηση κατανάλωσης γλυκών φίλες μου προκαλεί αύξηση βάρους, καρδιαγγειακά προβλήματα, αύξηση λιπιδίων στο αίμα και αύξηση της χοληστερόλης. Επειδή εύκολα χάνεται το μέτρο, είναι προτιμότερο να συμβουλεύεσαι μόνο τον γιατρό σου.
- «Παιδί είναι, δεν ακούει αυτά που λέμε…»
Πόσο μεγάλο λάθος. Τι νομίζουν πως είναι τα παιδιά; Ανόητα; Και βέβαια ακούν, και βέβαια καταλαβαίνουν τα πάντα, ακόμη κι εκείνα που εμείς -οι έξυπνοι- νομίζουμε πως είναι μόνο θέματα των μεγάλων. Και εκεί δημιουργούνται τα ψυχολογικά τραύματα, τα λόγια που μένουν μέσα τους και ριζώνουν βαθιά στην καρδούλα τους. Και να ξέρεις, αυτά τα αγκάθια δύσκολα τα αντιλαμβάνεσαι και ακόμη πιο δύσκολα ξεριζώνονται…
- «Δεν πειράζει να του βάζεις πού και πού καμιά πιπίλα. Το ηρεμεί. Κι αν δεν την θέλει, βούτα την σε λίγη ζάχαρη ή μέλι»
Ποια απ’ όλες τις λέξεις να πιάσεις πρώτη; Την πιπίλα; Τον χρονικό προσδιορισμό ή το μέλι; Η πιπίλα έχει τον στάδιό της. Εγώ την έκοψα στις κόρες μου από την ηλικία του 1,5 έτους (μπορεί να λέω και πολύ). Όσο το παιδί βγάζει δόντια κι αρχίζει να μιλάει, η πιπίλα πρέπει να αραιώνει και -κατά τη γνώμη μου- να κόβεται. Και προς Θεού! Ποτέ μην βουτάς την πιπίλα σε ζάχαρη ή μέλι. Αυτή η συνήθεια μπορεί να οδηγήσει σε φθορά των δοντιών. Έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στην αίσθηση της γεύσης, καθώς θα θέσει σε κίνδυνο τις μελλοντικές του επιλογές.
- «Όταν το μωρό γκρινιάζει πρέπει αμέσως να του κάνεις το χατίρι»
Το έχω δει σε πολλές μαμάδες, στο δρόμο, στο σουπερ μάρκετ, σε σπίτια φίλων…. Δεν τόλμησα να το κάνω ποτέ. Τι θα πει «Το θέλω τώρα αλλιώς θα σηκώσω τον κόσμο όλο με τις φωνές μου»; Επειδή και εδώ πρόκειται για παιχνίδι κυριαρχίας, μην κάνεις το λάθος φίλη μου και ενδώσεις. Αν το κάνεις έστω και μία φορά, θα ξέρεις από την πρώτη στιγμή ποιος θα είναι ο νικητής και ποια η χαμένη της ιστορίας!
- «Αν το παιδί δεν είναι καλό στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά, δεν είναι έξυπνο»
Το έχω ακούσει ακόμη και από δασκάλες! Εν έτη 2020, κανείς δεν έχει ακούσει την έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης; Μέχρι πριν από λίγα χρόνια κυριαρχούσε η άποψη ότι το I.Q και η υψηλή ακαδημαϊκή επίδοση αποτελούσαν θετικούς προγνωστικούς δείκτες για τη ψυχική υγεία του ατόμου. Με τη θεωρία όμως του Αμερικανού ερευνητή Goleman φαίνεται πια ότι η συναισθηματική νοημοσύνη (ΕQ) είναι πιο σημαντική από το δείκτη νοημοσύνης. Μην ξεχνάς πως τα παιδιά με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη ακόμη κι αν δεν είναι πρώτα στη Γλώσσα ή τα Μαθηματικά, μπορούν να είναι εξίσου έξυπνα και ταλαντούχα!
Ε! Όχι λοιπόν φίλες μου! Στον βωμό της μητρότητας δεν είναι ανάγκη να καλύψουμε τις ανασφάλειες των άλλων, ούτε να οικειοποιηθούμε τα λάθη και τις αδυναμίες κανενός. Η κάθε γυναίκα (και μαμά) βιώνει με τον δικό της τρόπο τα δεδομένα της ζωής και μόνο εκείνη ξέρει πώς να τα αντιμετωπίσει. Γιατί η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο και μαύρο. Είναι μια παλέτα από αμέτρητους συνδυασμούς χρωμάτων, αρωμάτων, συναισθημάτων, σκέψεων, βιωμάτων και ονείρων που μπορούν να μας οδηγήσουν στον δικό μας επίγειο παράδεισο. Πλάι στα δικά μας μικρά διαμάντια, τα παιδιά μας.
Ακολούθησέ με στο Instagram @natassasidirokastritou
Νατάσσα Σιδηροκαστρίτου
Δημοσιογράφος/Deco & Lifestyle expert
