Η παιδική φιλία και οι σχέσεις με συνομηλίκους παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι αλληλεπιδράσεις με τους συνομηλίκους, τα βοηθούν να αποκτήσουν σημαντικές δεξιότητες κοινωνικής συμπε ...
22 Δεκεμβρίου 2014
Η παιδίατρος Laurel Schultz υποστηρίζει πως η γκρίνια των παιδιών οφείλεται σε έναν απλούστατο λόγο: φέρνει αποτέλεσμα. «Με την γκρίνια τα παιδιά κερδίζουν την προσοχή των γονιών», λέει και συμπληρώνει: «Μία έντονη γκρίνια είναι αποτελεσματική γιατί απλούστατα ο γονέας δεν την αντέχει».
Η Schultz εξηγεί πως τα παιδιά δεν ακολουθούν αυτή τη στρατηγική συνειδητά. Πρόκειται για μία συμπεριφορά που έμαθαν και σε αυτό έπαιξαν και οι γονείς το ρόλο τους. Εάν ένα παιδί ρωτήσει κάτι με ευγενικό τρόπο και ο γονέας δεν ανταποκριθεί την πρώτη φορά, ίσως και τη δεύτερη, τότε το παιδί θα ανεβάσει ένταση.
Το μικρότερο παιδί μπορεί να ξεσπάσει ή να βρεθεί σε μία κρίση οργής. Το μεγαλύτερο παιδί, που έχει περισσότερο αυτοέλεγχο, πιθανότατα θα γκρινιάξει.
Για να αποφύγετε λοιπόν την γκρίνια, σύμφωνα με την Shcultz, οι γονείς πρέπει να αναγνωρίζουν τα παιδιά τους προτού βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση δυσφορίας. «Είναι σημαντικό να αντιδράτε σε αυτήν την πρώτη θετική προσπάθεια για προσοχή, να έχετε οπτική επαφή με το παιδί, να επικοινωνήσετε μαζί του έστω και με ένα νεύμα ώστε να καταλάβει ότι θα ασχοληθείτε μαζί του σε ένα λεπτό. Ασχοληθείτε μαζί του όσο πιο σύντομα μπορείτε εφόσον εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ευγενικά».
Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Becky Bailey αναφέρει πως όταν τα παιδιά γκρινάζουν, οι γονείς πρέπει να πάρουν μία βαθιά ανάσα και να καταλάβουν ότι τα παιδιά δεν θέλουν να είναι εκνευριστικά, αλλά ουσιαστικά ζητούν βοήθεια. Εάν απαντήσετε μιλώντας για τον εαυτό σας – και όχι επικρίνοντας το παιδί - τότε δεν τιμωρείτε, αλλά δημιουργείτε μοντέλο συμπεριφοράς. Αντί να πείτε απλά: «Μα γιατί είσαι τόσο γκρινιάρης;» μπορείτε να πείτε: «Δεν μου αρέσει όταν γκρινιάζεις. Εάν θέλεις ένα ποτήρι γάλα μπορείς να μου το πεις» και στη συνέχεια διατυπώστε ακριβώς τις λέξεις και το ύφος με το οποίο θα θέλατε να σας μιλήσει το παιδί.
Εάν το παιδί συνεχίζει να γκρινιάζει – και είστε βέβαιοι ότι δεν είναι λόγω κάποιου πόνου, κούρασης ή ασθένειας – τότε η Bailey συνιστά να εξετάσετε ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος της γκρίνιας. «Αναρωτηθείτε μήπως τον τελευταίο καιρό δουλεύετε περισσότερο από ό,τι συνήθως, μήπως άλλαξε το πρόγραμμα του παιδιού με κάποιο τρόπο, μήπως το τελευταίο διάστημα δίνετε περισσότερη προσοχή στο αδελφάκι του για κάποιο λόγο; Συχνά, η γκρίνια είναι το σημάδι ό,τι πρέπει να επανασυνδεθείτε με το παιδί σας».
Περάστε περισσότερο χρόνο μαζί παίζοντας, διαβάζοντας, μαγειρεύοντας ή κάνοντας κάτι που ευχαριστεί πολύ το παιδί. «Ακόμη και λίγα λεπτά μία ή δύο φορές την ημέρα μπορούν να κάνουν θαύματα» λέει η Bailey.