Σκέψου όμως αν πετάξεις;

Της Πέπης Νικολοπούλου 

Έσφιξε γερά τα μαύρα κορδόνια των αθλητικών παπουτσιών που ακόμα μύριζαν την χαρακτηριστική «καινουργίλα». Τα είχε επιλέξει με σιγουριά ανάμεσα σε μεγάλη γκάμα μαύρων, μπλε, φούξια, κόκκινων και πράσινων αθλητικών παπουτσιών.

Ιδιαίτερο γνώρισμά τους ο λίγο «φουσκωτός πάτος» και το ελαφρώς υπερυψωμένο πίσω μέρος που αγκαλιάζει τους αστραγάλους, όπως άλλωστε αρμόζει στο παπούτσι που διεκδικεί και θέλει να κερδίσει επάξια το τίτλο του κατάλληλου για αθλητικές δραστηριότητες υποδήματος. Μπορεί ακόμα να μην είχε μάθει να δένει καλά τα κορδόνια αλλά με τους γονείς πάντα δυναμικά παρόντες σε αυτό το εγχείρημα μπορούσε εύκολα να τα φέρει βόλτα.

Μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε για την προπόνηση. Eκείνο το πρωινό του Σαββάτου, με τον ήλιο να ζεσταίνει το πρόσωπο και τα χέρια που είχαν έτσι και αλλιώς αρχίσει από την αγωνία να ιδρώνουν, θα παρακολουθούσε το πρώτο μάθημα καλαθοσφαίρισης (Basket) – το είχε ζητήσει εδώ και καιρό. Είχε μεγάλη αγωνία και συνεχώς αναρωτιόταν αν θα κατάφερνε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά… και της μπασκέτας και να στοχεύσει στο καλάθι με επιτυχία. 

Kids play basketball in Bessemer Park on the South Side. — Zbigniew Bzdak, Chicago Tribune, Feb. 16, 2012

http://galleries.apps.chicagotribune.com/chi-130403-chicago-from-above-pictures/

Φθάνοντας στο γήπεδο, προχώρησε αποφασιστικά προς την ομάδα που βρισκόταν ήδη συγκεντρωμένη γύρω από τον προπονητή. Δώδεκα αγόρια με την αθλητική τους περιβολή, κρατώντας κάτω από τη μασχάλη του ο καθένας από μία δερμάτινη πορτοκαλί μπάλα με μαύρες ραφές, περίμεναν τις πρώτες οδηγίες. Κοντοστάθηκε λίγο, γύρισε, αναζήτησε το ενθαρρυντικό βλέμμα της μητέρας – πάντα με τον αντίχειρα σηκωμένο που σήμαινε προχώρα όλα θα πάνε καλά–  και προχώρησε.  Έπιασε την μπάλα με τα μικρά χεράκια και όταν δόθηκε η πρώτη οδηγία ξεκίνησε την ντρίπλα. Άτσαλα στην αρχή με την μπάλα να κάνει λίγο του κεφαλιού της, καμιά φορά φεύγοντας έξω από τις άσπρες γραμμές του γηπέδου έτσι ώστε να αναγκάζεται να την κυνηγάει για να την επαναφέρει στο «σωστό» δρόμο αλλά και κάποιες άλλες να ακούει στο πρόσταγμα του χεριού, εκεί δίπλα στο σώμα με το κλασικό μπασκετικό τέμπο του πάνω-κάτω, πάνω-κάτω.

Και πάλι να αναζητάει το ζεστό βλέμμα παρότρυνσης της μητέρας που με ενθουσιασμό κουνούσε τα χέρια της από τις κερκίδες λες και το βλαστάρι της είχε μόλις τερματίσει πρώτο στο Μαραθώνιο αγώνα.

Και σταδιακά, μετά από κάθε ατομική άσκηση, να γίνεται ομάδα με τους υπόλοιπους και όλοι μαζί να έχουν στόχο το επόμενο καλάθι, τον επόμενο πόντο που θα τους κάνει νικητές στα μάτια τους ενάντια στην αντίπαλη ομάδα, και θα φουσκώσει με ενθουσιασμό τα λιλιπούτεια στήθη τους όταν θα ζητωκραυγάζουν μπράβο Γιώργο, Χρήστο, Αλέξη, Σταμάτη, Νικόλα, Αλίκη…

Πολύ γρήγορα οι δείκτες του ρολογιού από 11.00 έδειχναν πλέον 12.00 και η προπόνηση είχε μόλις φθάσει στο τέλος της. Η μαμά, πλησίασε και ρώτησε:

- Πως σου φάνηκε αγάπη μου;
- Αχ μαμά, δεν ξέρω (αναστενάζοντας). Δεν είμαι σίγουρη. Μου άρεσε αλλά έχει μόνο αγόρια και είμαι το μόνο κορίτσι.

Και η μαμά που εδώ και ώρα ήταν υποψιασμένη ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να απαντήσει.

- Αγάπη μου έτσι κάπως νιώθουν και οι «πρωτοπόροι». Εκείνοι που ξεχωρίζουν πράττοντας πάντα κάτι λίγο διαφορετικό, παίρνοντας έναν άλλο δρόμο περισσότερο δύσβατο, πέρα από τα     αναμενόμενα αλλά ω! πόσο ενθαρρυντικό: σκέψου πόσα άλλα κορίτσια ίσως να βάλεις σε σκέψεις και ίσως, λέω ίσως να επηρεάσεις βλέποντάς σε να παίζεις μπάσκετ. Αν αυτό το άθλημα νιώθεις πως θέλεις να γνωρίσεις, τότε το γεγονός ότι περιβάλλεσαι από αγόρια δεν θα πρέπει να σε σταματήσει. Αντίθετα θα πρέπει να σου δώσει φτερά, βρε αγάπη, να σαν να πατάς γκάζι στη μεγάλη λεωφόρο και να τρέχεις για απογείωση!

Αυτά είπα στην 6χρονη κόρη μου και ξαλάφρωσα. Γιατί ουσιαστικά με αυτό μου δόθηκε η ευκαιρία με ένα κάπως ποιητικό τρόπο να συμπυκνώσω 5 συμβουλές που από καιρό ήθελα να της πω:

1. Μην φοβηθείς την αποτυχία ποτέ. Προχώρησε και μην σκεφτείς ότι θα πέσεις – να σκέφτεσαι την πιθανότητα να πετάξεις. Και τότε η νίκη θα είναι διπλή. 

         http://acherryicecreamsmile.tumblr.com/post/89915246737

2. Μην απορρίπτεις αμέσως το νέο, το διαφορετικό από αυτό που έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα μάτια σου και να αντιλαμβάνεται το μυαλό σου.

           http://www.newportskinnytea.com/

3. Μπορεί να πετύχεις σε μία θέση και να ξεχωρίσεις ακόμα και σε μία δουλειά, σε μία δράση που ως τότε όλοι θεωρούσαν πως είναι αποκλειστικά προνόμιο των ανδρών. Δεν υπάρχουν γυναικεία και ανδρικά πουκάμισα αλλά μόνο εκείνα που μας ταιριάζουν και μέσα τους νιώθουμε άνετα, όμορφα, ευτυχισμένα.

4. Η αντίδραση του κόσμου στο διαφορετικό μπορεί να σε εκπλήξει θετικά.

5. Απλές πράξεις όταν τις μοιράζεσαι μπορούν να εμπνεύσουν και να δώσουν φτερά και σε άλλους. Μην τους το στερήσεις.

Aν το καλοσκεφτείς, όλα αυτά δεν είναι πολλά. Μόνο λόγια λιτά που στον πυρήνα τους κρύβουν ιδέες μεγάλες για τα παιδιά όλων μας, είτε αυτά είναι κορίτσια είτε αγόρια. Για να μάθουν να κοιτάνε ψηλά αφού πρώτα αφουγκραστούν την καρδιά τους και το πρόσταγμά της. Είναι για παιδιά ευτυχισμένα που με τόλμη θα βουτήξουν στη ζωή και θα ρουφήξουν όλη την ουσία της. Πόσο άραγε δύσκολο, προκλητικό και συνάμα υπέροχο;  

Αυτό που με συγκινεί τόσο έντονα σε ετούτο εδώ το μικρό πρίγκιπα είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που ακτινοβολεί μέσα του σαν τη φλόγα ενός λύχνου, ακόμα και όταν κοιμάται…Τους λύχνους πρέπει να τους προστατεύουμε: ένα φύσημα του ανέμου μπορεί να τους σβήσει…. (από το ΜΙΚΡΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑ, του Antoine de Saint-Exupéry)