Το αγόρι μου, 3,5 χρονών, κάθε φορά που θα βρεθεί με άλλα παιδιά, θα στήσει καβγά που θα καταλήξει σε ξυλοδαρμό. Καμιά φορά, μάλιστα, δεν τσακώνεται, αλλά χτυπάει τα άλλα παιδιά κρυφά, ύπουλα και μετά το βάζει στα πόδια. Έρχεται και στέκεται δίπλα ή από πίσω μου, αναζητώντας προστασία. Πώς να το αντιμετωπίσω;
Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς. Η άμεση απάντηση είναι: μη δείρετε το παιδί σας. Μην αντιτάσσετε βία στη βία. Ο ασφαλής τρόπος για να διαιωνιστεί η βία είναι η αντιμετώπισή της με βία.
Η επιμονή στο σημείο αυτό είναι σκόπιμη, γιατί, αν το παιδί ζει ή υφίσταται τη βία, ξυλοδαρμό στο σπίτι του, οποιαδήποτε καλή συμβουλή είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Είναι απολύτως φυσικό να σας δυσαρεστεί η βίαιη συμπεριφορά του παιδιού σας. Γι’ αυτό πάρτε τον από το χέρι, απομακρυνθείτε λίγο από το χώρο του παιχνιδιού με τα άλλα παιδιά και σε ήρεμο τόνο -προς Θεού, όχι αγριοφωνάρες, τσιρίσματα και απειλές- πείτε του πολύ απλά ότι είσαστε δυσαρεστημένη. Ότι δε σας αρέσει η συμπεριφορά του και ότι για τα επόμενα 5 λεπτά δε θα τον αφήσετε να επιστρέψει στο παιχνίδι.
Είναι καιρός να στοχαστείτε τη γενικότερη συμπεριφορά του στο σπίτι και να βάλετε μερικούς απλούς κανόνες, οι οποίοι να τηρούνται με συνέπεια χωρίς καμία εξαίρεση. Πρέπει να απαγορεύσετε στο σπιτικό σας τα χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκώματα, φτυσίματα, βρισιές και όποια άλλη εκδήλωση εκφράζει βία. Αν μάθετε το παιδί να συμπεριφέρεται πολιτισμένα μέσα στο σπίτι, είναι περίπου βέβαιο ότι θα συμπεριφερθεί ανάλογα και στο παιχνίδι με τα άλλα παιδιά. Σε περίπτωση που παραβεί τους κανόνες που σας έχει υποσχεθεί ότι θα τηρεί, πρέπει αμέσως να τον απομακρύνετε από τα άλλα παιδιά και από το χώρο του παιχνιδιού για τουλάχιστον 10 λεπτά. Θα του επιτρέψετε να ξαναγυρίσει στο παιχνίδι μόνο αν σας υποσχεθεί ότι δε θα πειράξει τα άλλα παιδιά.
Κάθε φορά που δεν τηρεί την υπόσχεσή του, θα επιστρέφετε αμέσως στο σπίτι χωρίς κανένα σχόλιο. Μην κάνετε το σφάλμα να του λέτε -και μάλιστα σε έντονο ύφος- τα ίδια και τα ίδια. Γνωρίζει πολύ καλά το φταίξιμό του και γιατί τον τιμωρείτε, στερώντας του το παιχνίδι. Αυτή είναι η πιο σκληρή τιμωρία. Τα οποιαδήποτε λόγια σας είναι εύκολο να τα παρανοήσει και να νομίσει ότι μπορεί να γλιτώσει μόνο με επιπλήξεις την άλλη φορά. Το μόνο που θα του πείτε στο σπίτι είναι ότι τον αγαπάτε, αλλά τον τιμωρείτε διότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να χτυπάει και να βρίζει τα άλλα παιδιά κάθε φορά που θυμώνει. Είσαστε στενοχωρημένη και θυμωμένη όχι μαζί του, αλλά με αυτό που κάνει, αυτό που είχε υποσχεθεί ότι δε θα ξανακάνει. Και πάντοτε θα αφήνετε να αιωρείται η υπόσχεση ότι θα τον πάτε και πάλι να παίξει, αν βεβαιωθείτε ότι συμπεριφέρεται πολιτισμένα.
Η μη άσκηση βίας εκ μέρους σας, η συνέπεια στην τιμωρία, η ήρεμη συμπεριφορά σας, η διαβεβαίωση ότι τον αγαπάτε, αλλά ξεκάθαρα καταδικάζετε την απρεπή συμπεριφορά του, είναι τα σταθερά στοιχεία της σωστής αντιμετώπισης κάθε περίπτωσης στην οποία το παιδί σας συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Και ποτέ μην ξεχνάτε να παινεύετε και να κανακεύετε το παιδί σας κάθε φορά που κάνει ή λέει κάτι, και το ελάχιστο, που αξίζει τον καλό σας λόγο.
