Η επιστροφή στην εργασία είναι μια διαδικασία για άλλες μαμάδες αναγκαία και για άλλες σημαντική επιλογή, καθώς καλύπτει εκτός από τις πρακτικές ανάγκες, και κάποιες δικές της ψυχικές, διανοητικές ή και πνευματικές. Η προσωπικότητα μιας γυναίκας, οι έως τώρα εμπειρίες της, η δέσμευση, ο χρόνος, ο κόπος που έχει καταβάλει για τη δημιουργία μιας επαγγελματικής καριέρας, οι προτεραιότητές της στην τωρινή φάση της ζωής της, το συγγενικό και το εργασιακό περιβάλλον, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στα συναισθήματα που θα βιώσει γυρνώντας στην εργασία της.
Όσον αφορά στην προσωπικότητα, εάν η μαμά είναι τελειομανής θα δυσκολευτεί, καθώς θα θέλει να είναι άψογη σε όλους τους ρόλους της, με αποτέλεσμα να εξαντληθεί και σωματικά και ψυχικά, ιδιαίτερα εάν αισθάνεται συνεχείς ενοχές που δεν μπορεί πάντα να είναι διαθέσιμη στο παιδί της. Επίσης, θα δυσκολευτεί εάν είναι συγκεντρωτική και δεν αφήνει άλλους να αναλάβουν δικές της αρμοδιότητες, επειδή θεωρεί ότι δεν θα τις κάνουν τόσο καλά όσο αυτή, ή ότι έτσι θα χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων, ή την εκτίμηση των άλλων. Το πρόβλημα γίνεται λιγότερο σοβαρό εάν υπάρχει η δυνατότητα να γυρίσει στην εργασία της ένα έτος μετά τη γέννηση του παιδιού, και βέβαια όχι λιγότερο από 6 μήνες, καθώς το πρώτο έτος θεωρείται το πιο σημαντικό για την αίσθηση ασφάλειας του παιδιού με τη συνεχή παρουσία της μαμάς, ενώ μετά είναι πιο φυσιολογική η σταδιακή του αποκόλληση. Στο εξωτερικό υπάρχουν χώροι που οι μαμάδες μπορούν να παίρνουν τα παιδιά τους στην εργασία από το πρώτο έτος έως ότου πάνε στο νηπιαγωγείο.
Όσον αφορά στη σημαντικότητα της εργασίας στη ζωή της μαμάς, ας δούμε ποιές ανάγκες της ικανοποιεί. Σύμφωνα και με τη βασική πυραμίδα των ανθρώπινων αναγκών κατά Maslow, στη βάση της πυραμίδας, βρίσκονται οι βασικές βιοποριστικές ανάγκες (τα χρήματα για τροφή και στέγη), ακολουθούν οι ανάγκες ασφάλειας (η σιγουριά ότι δεν θα αλλάξει ξαφνικά το υπάρχον καθεστώς π.χ., συνθήκες εργασίας, υγειονομική περίθαλψη), οι κοινωνικές ανάγκες (η ευχαρίστηση από την διαπροσωπική επικοινωνία που έχει στην εργασία), οι ανάγκες επίτευξης (όταν αισθάνεται ότι οι άλλοι εκτιμούν την προσφορά της στην εργασία και ότι η ίδια εξελίσσεται επαγγελματικά) και τέλος, στην κορυφή της πυραμίδας, οι ανάγκες αυτο-πραγμάτωσης (αυτές που αφορούν στην προσωπική της ανάπτυξη κι ολοκλήρωση).
Είναι σαφές ότι κάποιες εργασίες μπορούν να εκπληρώσουν όλες τις ανάγκες, πολλές μόνο δύο ή τρεις και κάποιες, δυστυχώς, μόνο την πρώτη ανάγκη, δηλαδή τη βιοποριστική, που σε περιόδους κρίσης όπως η παρούσα, η αναντιστοιχία προσπάθειας και ωρών εργασίας με τα χρήματα που αποδίδει μπορεί να φέρει δυσαρέσκεια μέχρι κι απελπισία από την ελλιπή ικανοποίησή της.
Όσον αφορά στις προτεραιότητες, αυτές είναι πιο εύκολα διακριτές και διαχειρίσιμες εάν η έλευση του παιδιού είναι μία συνειδητή απόφαση κι όχι ένα γεγονός που έγινε τυχαία ή λόγω κοινωνικών πιέσεων. Μια ευτυχισμένη μαμά μπορεί να αντέξει πιο εύκολα τις πρακτικές δυσκολίες που θα προκύψουν από την εργασία, καθώς έχει να αντιμετωπίσει το αντικειμενικό στρες από την πίεση του χρόνου, την κόπωση από τον περιορισμένο ύπνο, και το άγχος να αναπληρώσει τυχόν κενά που της δημιουργήθηκαν όσο απουσίαζε, λόγω εξελίξεων ή έλλειψη τριβής της με το αντικείμενο.
Τέλος, το υποστηρικτικό περιβάλλον θα επηρεάσει την καλή εφαρμογή των προτεραιοτήτων της, καθώς κάποια άλλα πράγματα, όπως οι δουλειές του νοικοκυριού ή οι κοινωνικές υποχρεώσεις, μπορούν να μπουν σε δεύτερη μοίρα τον πρώτο καιρό ή να γίνουν από την υπόλοιπη οικογένεια. Σημασία έχει ο ποιοτικός χρόνος με το παιδί, η ξεκούραση της μαμάς και η όσο πιο αποδοτική χρήση του εργασιακού της χρόνου.
Εάν η υποστήριξη είναι ελλιπής, ή, παρόλη την υποστήριξη, τα συναισθήματα είναι αγχωτικά και εν γένει δυσφορικά, τότε είναι χρήσιμη η αναζήτηση βοήθειας από έναν ειδικό ψυχολόγο, καθώς η ψυχολογική κατάσταση της μαμάς επηρεάζει σημαντικά και το παιδί, ιδιαίτερα τα πρώτα έτη της ζωής του.
