Της Ζωής Κρονάκη 
Η έννοια της ευτυχίας έχει κατά καιρούς αποτελέσει αντικείμενο της φιλοσοφίας, της θεολογίας και της ψυχολογίας.
Μέχρι και σήμερα, ωστόσο, δεν υπάρχει ένας κοινός ορισμός ή ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας για την ευτυχία.
Ως μαμά πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι μπορεί να κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά μου.
Από τη μια, είμαι οπαδός της θεωρίας του Φρόυντ που λέει: “Δεν υπάρχει καμία συμβουλή που να κάνει για όλους· ο καθένας πρέπει να δοκιμάσει μόνος του με ποιον ιδιαίτερο τρόπο μπορεί να γίνει ευτυχισμένος”.
Από την άλλη όμως ξέρω καλά ότι η ευτυχία των παιδιών μου ειδικά σε αυτήν την ηλικία εξαρτάται αποκλειστικά από μένα. Και από τη σχέση εμπιστοσύνης που θα βοηθήσω τα παιδιά μου να αποκτήσουν με τον εαυτό τους.
Δεν είμαι ειδική, δεν είμαι ψυχολόγος, δεν γράφω με την ιδιότητα της δημοσιογράφου που έχει κάνει έρευνα.
Σας γράφω απλά με την ιδιότητα της μαμάς που ψάχνει διαρκώς να βρει το κλειδί που θα ξεκλειδώσει όλα τα υπέροχα συναισθήματα από το καρδιοντούλαπο των παιδιών της!
Για το μικρό μου κοριτσάκι, την Κρίστα, ξέρω τι μπορεί να την κάνει χαρούμενη: ένα απλό δώρο, ένα γλυκό, μια βόλτα με τις φίλες της στο πάρκο ή μια αγκαλιά μου για να την επιβραβεύσω! Και άλλα τόσα μικρά και ουσιαστικά που απλόχερα της προσφέρουμε καθημερινά.
Για τον μπέμπη αρκεί το γάλα του και μια ζεστή αγκαλιά όταν και όποτε τη χρειάζεται!
Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα που έλεγε ότι τα όρια και τα αιτιολογημένα “όχι” δημιουργούν συνθήκες ευτυχίας στα παιδιά.
Τα παιδιά, αναφέρει η έρευνα, μαθαίνουν σε μικρές ηλικίες και κυρίως από τους γονείς τους πως στη ζωή υπάρχουν κανόνες τους οποίους τηρούμε και σεβόμαστε και όταν αυτό δεν συμβαίνει υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες.
Είναι ευτυχισμένα τα παιδιά που μαθαίνουν το «όχι», γιατί έτσι μαθαίνουν πως υπάρχει πάντα κάποιος υπεύθυνος για εκείνα, που τα μαθαίνει το λάθος και το σωστό, παίρνει τις αποφάσεις κι αυτό τους δημιουργεί ασφάλεια.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Επιβράβευση +Εμπιστοσύνη + Όρια + Αιτιολογημένα Όχι + Ασφάλεια = ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Ή τόσο σύνθετο;
Προσωπικά δεν καταλήγω σε καμιά απόλυτη εξίσωση.
Καταλήγω στην ψυχική ισορροπία και υγεία των ενήλικων γονιών.
Γιατί μόνο αν εμείς οι γονείς είμαστε ευτυχισμένοι και ψυχικά υγιείς μπορούμε να δώσουμε χαρά και ευτυχία στα παιδιά μας.
Γιατί μόνο αν εμείς οι γονείς είμαστε ευτυχισμένοι και ψυχικά υγιείς μπορούμε να δώσουμε χαρά και ευτυχία στα παιδιά μας.
Και εκείνα με τη σειρά τους υιοθετώντας το δικό μας μοντέλο ως ενήλικες έχουν πιθανότητες να είναι ευτυχισμένα.
Άλλωστε η ευτυχία είναι επιλογή!
Προτού επιστρέψετε λοιπόν σπίτι, έπειτα από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά κάντε το εξής: Πηγαίνετε μια βόλτα στο τετράγωνο, πάρτε βαθιές ανάσες και υποσχεθείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα επιτρέψετε κανένα πρόβλημα να περάσει στην οικογένεια και στα παιδιά σας.
Μόλις μπείτε σπίτι κάντε ζεστές αγκαλιές, δώστε και πάρτε αγάπη… Είναι απίστευτο πόσο ευτυχισμένοι θα νιώσετε!
Πρόσφατα η Κρίστα την ώρα που ήμασταν όλη η οικογένεια αγκαλιά στον καναπέ μου είπε: “Μαμά, είμαι τόσο ευτυχισμένη. Σας αγαπώ όλους τόσο πολύ”.
Αυτό για μένα τα λέει όλα…
