1 Αυγούστου 2017
Της Μαμάς Μαμαδοπούλου 
Πόσο υπέροχο αλλά και συνάμα περίεργο πράγμα είναι η αγάπη!
Νομίζω ότι είναι το μόνο συναίσθημα με τόσες… υπερδυνάμεις.
Πολλαπλασιάζει τα όμορφα, διαιρεί τα άσχημα, κάνει τα αδύνατα δυνατά και ενώνει ανθρώπους.
Είναι και εκείνες οι φορές που η δύναμή της είναι τεράστια και δύσκολο να τιθασευθεί, γιατί είναι ανεξάντλητη και άπειρη και το αναφορικό σημείο παραγωγής της γίνεται ένας κοινός τόπος.
Οι δύο καρδιές γίνονται μία.
Η πρώτη φορά που βιώνεις αυτή την απόλυτη δύναμη που σε κυριεύει και σε οδηγεί όπου εκείνη θέλει είναι όταν ερωτεύεσαι. Η επόμενη, όταν γίνεσαι γονιός. Μα, κι αυτός είναι ένας έρωτας.
Η αγάπη που νιώθεις ως παιδί για τους γονείς σου είναι διαφορετική. Σαν να γεννιέσαι με αυτή. Είναι κομμάτι σου.
Κι όμως, έρχεται κι αυτή να αλλάξει και να γίνει ακόμη πιο βαθιά και ακόμη πιο δυνατός μαγνήτης, όταν και εσύ αποκτάς το δικό σου παιδί.
Είναι το σημείο που οι καρδιές γίνονται μία.
Η καρδιά της μαμάς έρχεται να αγκαλιάσει την καρδιά του παιδιού, να γίνει αυτό το προστατευτικό κουκούλι, που θα κάνει τα πάντα για να προφυλάξει από τους κινδύνους, να απορροφήσει τους κραδασμούς από στιγμές που πονούν, να γίνει φράγμα που θα δεχθεί όλα τα ξεσπάσματα, να ζεστάνει την ψυχρά ρεύματα…
και να ενισχύσει όλες εκείνες τις χαρούμενες και φωτεινές στιγμές.
Η καρδιά της μαμάς θα είναι εκεί, ακόμη και όταν δεν είναι.
Είναι μία από αυτές τις απίθανες υπερδυνάμεις της αγάπης, που ξεπερνά την απουσία και την απόσταση.
Έτσι αισθάνομαι με την κόρη μου.
Νιώθω ότι κάπου μέσα στο dna της καρδιάς της, κουβαλά και λίγο από αυτό της δικής μου καρδιάς.
Και όταν θα έρθει η ώρα να απλώσει την αγκαλιά της καρδιάς της στο δικό της παιδί, θα έχει και μια ζεστασιά από τη δική μου.
Όπως και η δική της έχει από τη δική μου μαμά.
Κάπως έτσι η καρδιά γίνεται μία και ξεκινά μια σκυταλοδρομία αγάπης, που από την ώρα που γίνεσαι μητέρα σε κάνει να κοιτάς μπροστά αλλά και πίσω.
Να δώσεις όσο πιο πολύ μπορείς στο μέλλον, αλλά και πιο πολλή αγάπη με περισσότερη δύναμη σε εκείνη που σου πρoσέφερε το δώρο της ζωής και την ευκαιρία να ζήσεις κι εσύ την υπέροχη εμπειρία της ζωής της.
Μια καρδιά της μαμάς και της κόρης και της κόρης που γίνεται μαμά.
Κι όλες αυτές οι σκέψεις, αφού διάβασα το βιβλίο «Μια καρδιά» της Μαρίνας Γιώτη, που είναι ένα ποίημα.
Λόγια και εικόνες που διαβάζοντάς το, η καρδιά μου ακούμπησε στην αγάπη για την κόρη μου, αλλά και στην αγάπη-ευχαριστώ για τη μαμά μου. Για όλα όσα μου έμαθε αγαπώντας με και για όσα προσπαθώ με τον ίδιο τρόπο να τα μάθω στη δική μου κόρη.
Ένα υπέροχο βιβλίο για τη μοναδική σχέση μητέρας και κόρης γραμμένο και εικονογραφημένο με αγάπη από τη Μαρίνα Γιώτη.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Πόσο υπέροχο αλλά και συνάμα περίεργο πράγμα είναι η αγάπη!
Νομίζω ότι είναι το μόνο συναίσθημα με τόσες… υπερδυνάμεις.
Πολλαπλασιάζει τα όμορφα, διαιρεί τα άσχημα, κάνει τα αδύνατα δυνατά και ενώνει ανθρώπους.
Είναι και εκείνες οι φορές που η δύναμή της είναι τεράστια και δύσκολο να τιθασευθεί, γιατί είναι ανεξάντλητη και άπειρη και το αναφορικό σημείο παραγωγής της γίνεται ένας κοινός τόπος.
Οι δύο καρδιές γίνονται μία.
Η πρώτη φορά που βιώνεις αυτή την απόλυτη δύναμη που σε κυριεύει και σε οδηγεί όπου εκείνη θέλει είναι όταν ερωτεύεσαι. Η επόμενη, όταν γίνεσαι γονιός. Μα, κι αυτός είναι ένας έρωτας.
Η αγάπη που νιώθεις ως παιδί για τους γονείς σου είναι διαφορετική. Σαν να γεννιέσαι με αυτή. Είναι κομμάτι σου.
Κι όμως, έρχεται κι αυτή να αλλάξει και να γίνει ακόμη πιο βαθιά και ακόμη πιο δυνατός μαγνήτης, όταν και εσύ αποκτάς το δικό σου παιδί.
Είναι το σημείο που οι καρδιές γίνονται μία.
Η καρδιά της μαμάς έρχεται να αγκαλιάσει την καρδιά του παιδιού, να γίνει αυτό το προστατευτικό κουκούλι, που θα κάνει τα πάντα για να προφυλάξει από τους κινδύνους, να απορροφήσει τους κραδασμούς από στιγμές που πονούν, να γίνει φράγμα που θα δεχθεί όλα τα ξεσπάσματα, να ζεστάνει την ψυχρά ρεύματα…
και να ενισχύσει όλες εκείνες τις χαρούμενες και φωτεινές στιγμές.
Η καρδιά της μαμάς θα είναι εκεί, ακόμη και όταν δεν είναι.
Είναι μία από αυτές τις απίθανες υπερδυνάμεις της αγάπης, που ξεπερνά την απουσία και την απόσταση.
Έτσι αισθάνομαι με την κόρη μου.
Νιώθω ότι κάπου μέσα στο dna της καρδιάς της, κουβαλά και λίγο από αυτό της δικής μου καρδιάς.
Και όταν θα έρθει η ώρα να απλώσει την αγκαλιά της καρδιάς της στο δικό της παιδί, θα έχει και μια ζεστασιά από τη δική μου.
Όπως και η δική της έχει από τη δική μου μαμά.
Κάπως έτσι η καρδιά γίνεται μία και ξεκινά μια σκυταλοδρομία αγάπης, που από την ώρα που γίνεσαι μητέρα σε κάνει να κοιτάς μπροστά αλλά και πίσω.
Να δώσεις όσο πιο πολύ μπορείς στο μέλλον, αλλά και πιο πολλή αγάπη με περισσότερη δύναμη σε εκείνη που σου πρoσέφερε το δώρο της ζωής και την ευκαιρία να ζήσεις κι εσύ την υπέροχη εμπειρία της ζωής της.
Μια καρδιά της μαμάς και της κόρης και της κόρης που γίνεται μαμά.
Κι όλες αυτές οι σκέψεις, αφού διάβασα το βιβλίο «Μια καρδιά» της Μαρίνας Γιώτη, που είναι ένα ποίημα.
Λόγια και εικόνες που διαβάζοντάς το, η καρδιά μου ακούμπησε στην αγάπη για την κόρη μου, αλλά και στην αγάπη-ευχαριστώ για τη μαμά μου. Για όλα όσα μου έμαθε αγαπώντας με και για όσα προσπαθώ με τον ίδιο τρόπο να τα μάθω στη δική μου κόρη.
Ένα υπέροχο βιβλίο για τη μοναδική σχέση μητέρας και κόρης γραμμένο και εικονογραφημένο με αγάπη από τη Μαρίνα Γιώτη.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
