Της Μαμάς Μαμαδοπούλου 
Mεγάλωσα με ένα βιβλίο στο χέρι.
Ψέματα. Κυκλοφορούσα πάντα με 2 τουλάχιστον.
Όταν δεν έκανα ποδήλατο και δεν έπαιζα με τους φίλους μου, μπάλα, κυνηγητό, κρυφτό, πετροπόλεμο… ουπς!! (Μαζέψου! Τι εικόνα θα σχηματίσουν οι άνθρωποι που σε συναντούν πρώτη φορά)… εμ… σε εκείνο τον ελεύθερο χρόνο, διάβαζα.
Μιας και ήμουν «φύτουλας» στο σχολείο, η ώρα που απολάμβανα το διάβασμα εξωσχολικών -όπως τα λέγαμε- βιβλίων ήταν το βράδυ. Εκεί δίπλα στο τραπεζάκι του καφέ της γιαγιάς, που έπαιζε το ρόλο του κομοδίνου μου, υπήρχαν πάντα στοίβες βιβλίων.
Βιβλίων που περίμεναν τη σειρά τους και βιβλίων που είχαν διαβαστεί, αλλά που ήταν τόσο αγαπημένα που τα ήθελα να τα νιώθω δίπλα μου. Το παθαίνετε κι εσείς, ε;
Μεγαλώνοντας (λίγο) η συνήθεια του βιβλίου έγινε σύντροφος ζωής.
Στο σπίτι, στο τρένο, στο λεωφορείο, στις διακοπές, στο μαιευτήριο…
Όταν έφυγα από το μαιευτήριο ένα από τα bullet του μανιφέστου για αυτό το μωρό, που είχα αγκαλιά, ήταν να το μάθω να αγαπάει τα βιβλία.
Γιατί έτσι είναι. Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν το βιβλίο.
Και πώς γίνεται αυτό;
Πρώτα από όλα, βλέποντας τους γονείς να διαβάζουν.
Στα πάντα είμαστε πρότυπα. Στις τροφές που επιλέγουμε, στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που φερόμαστε, στις συνήθειές μας.
Είναι σίγουρο ότι ένα παιδί που παρακολουθεί τους γονείς του να κάνουν γυμναστική με συνέπεια και τακτικά, θα εντάξει στην καθημερινότητά του την άσκηση και θα γίνει τρόπος ζωής.
Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με το βιβλίο.
Όταν σε ένα σπίτι, το παιδί παρακολουθεί τους γονείς του να διαβάζουν, κάποια στιγμή θα πάρει κι αυτό ένα βιβλίο έστω να το ξεφυλλίσει. Έστω και μόνο από μιμητισμό, όταν είναι πολύ μικρό.
Όπως παρόμοια όταν οι γονείς του είναι ολημερίς μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή ή κινητού, θα επιθυμήσει να κάνει το ίδιο.
Πέρα όμως από το γονεϊκό πρότυπο, το βιβλίο μαθαίνεται με τον τρόπο που το φέρνουμε σε επαφή με το παιδί. Όταν η επαφή με το βιβλίο γίνεται διασκέδαση από την πολύ μικρή ηλικία μέσα από το παιχνίδι και τις όμορφες εικόνες, τότε αποκτά ενδιαφέρον.
Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν πράγματα, δέχονται ερεθίσματα και καλλιεργούν τη φαντασία τους.
Και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι καταπληκτική προπόνηση στο κυνήγι ονείρων, ξέρετε!
Στο ταξίδι στον κόσμο των βιβλίων τα πιτσιρίκια και μεγάλοι ανακαλύπτουμε νέους ορίζοντες και τον εαυτό μας όμως.
9 χρόνια τώρα ως μαμά μοιράζομαι με την κόρη μου την ίδια αγάπη.
Το πρώτο της βιβλίο της το αγόρασα, αμέσως μόλις μπόρεσε να κρατήσει κάτι στα χέρια της με μία σταθερότητα. Ήταν ένα πάνινο βιβλιαράκι, που μπορούσε να μασουληθεί… Καταλαβαίνετε… Είναι κι αυτός ένας τρόπος εξερεύνησης.
Από τότε μέχρι σήμερα, το δωμάτιό της είναι γεμάτο βιβλία και είναι η σίγουρη επιλογή δώρου, που ξέρουμε ότι δεν θα βαρεθεί.
Ένα νέο βιβλίο θα τη συνεπάρει, όπως κι εμένα.
Και ναι, δεν το κρύβω. Τρελαίνομαι να διαβάζω παιδικά βιβλία.
Διάλεξα 3 παιδικά βιβλία που ξεχώρισα και πιστεύω ότι θα σας αρέσουν.
Ε… θα αρέσουν και στα πιτσιρίκια σας. ;)
1. "Η Εύη όλο χορεύει και χορεύει "
Η Εύη ήταν ένα κοριτσάκι που τρελαινόταν να χορεύει και να χορεύει και να χορεύει.
Ακόμη και όταν δεν χόρευε... χόρευε.
Σε κάθε ήχο άκουγε μουσική.
Έβρισκε το ρυθμό ακόμη και στη φωνή της δασκάλας την ώρα που έκανε μάθημα.
Χτυπούσε ποδαράκια, χόρευε με τα δαχτυλάκια μέχρι τη στιγμή που έμενε μόνη της.
Τότε άρχιζε να χορεύει.
Όταν βρισκόταν με κόσμο, ένιωθε άσχημα και δεν μπορούσε με τίποτα να χορέψει.
Κι όταν δεν κάνεις κάτι που αγαπάς, μαραζώνεις.
Έτσι και εκείνη.
Μέχρι που κάποια στιγμή, συνέβη κάτι διαφορετικό.
Συνάντησε ένα άλλο κοριτσάκι, που απολάμβανε το πάθος της για το τραγούδι.
Αυτό θύμισε στην Εύη πόσο υπέροχο είναι να μοιράζεσαι κάτι που αγαπάς, κάτι που κάνεις με την καρδιά σου.
Γιατί τότε αυτό που νιώθεις γίνεται ακόμη πιο μεγάλο και παρασύρεις κι άλλους μαζί σου.
«Όταν η χαρά μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται.»
Το βιβλίο "Η Εύη όλο χορεύει και χορεύει" της Birgitta Sif που κυκλοφορεί από τις "Εκδόσεις Ίκαρος" (http://kids.ikarosbooks.gr/) και είναι ένα αριστούργημα.
Η ιστορία ντύνεται υπέροχα με τις καταπληκτικές εικόνες, που είναι τόσο ζωντανές που σε κάνουν να μεταφέρεσαι στο παραμύθι.
Συνεπήρε εμένα που είμαι λίγο μεγαλύτερη (γκουχ γκουχ!) από την κόρη μου.
Σκεφτείτε πόσο πιο έντονο θα είναι το συναίσθημα στα πιτσιρικάκια.
Το βιβλίο περνά το μήνυμα στα παιδιά, πως όταν αγαπάμε κάτι πολύ, δεν πρέπει να ντρεπόμαστε γιατί μας παρακολουθούν άλλοι, αλλά πρέπει να το ζούμε και να το απολαμβάνουμε.
Πόσο υπέροχο είναι αυτό να το διαβάζεις σε ένα παιδικό βιβλίο και να παρακινείς τα παιδιά να αφεθούν στην έκφραση που τα κάνει να νιώθουν όμορφα!
Υπάρχουν τα παιδιά που τρελαίνονται να έχουν κοινό και να ξετυλίγουν τα ταλέντα και την έκφρασή τους, υπάρχουν και τα παιδιά που νιώθουν, όπως η Εύη.
Αυτά τα παιδιά, πρέπει να τα πλησιάσουμε με πιότερη γλύκα και να μην τα πιέζουμε. Η πίεση λειτουργεί ανασταλτικά (και σε ποιον δεν λειτουργεί έτσι; ). Οφείλουμε να τα κάνουμε χαλαρώσουν και να νιώθουν άνετα, για να ζήσουν αυτό που αγαπούν, να αισθανθούν χαρά.
Το σίγουρο είναι πως όταν κάνουμε κάτι με την καρδιά μας, όταν κάνουμε κάτι γιατί το λαχταράμε, αυτό είναι τροφή για την ψυχή μας και τις περισσότερες φορές παρασύρει κι άλλους, που γίνονται όμορφη παρέα στη χαρά μας.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ζούνε με την καρδιά τους.
2. «Μαμά, δεν ξανακάνω μπάνιο ποτέ!"
Το μπάνιο! Αυτό το βάσανο για κάποιες μανάδες.
Επιστρατεύεις όποιο μέσο για να το πείσεις, αλλά και πάλι… όχι, δεν τα καταφέρνεις!
Κι έρχεται αυτό το βιβλίο, να γίνει σύμμαχός σου και να σου αποδείξει για άλλη μία φορά, ότι για όλα χρειάζεται τρόπος και όχι κόπος, μάνα!
Το βιβλίο "Μαμά, δεν ξανακάνω μπάνιο ποτέ!" του Πέτρου Χατζόπουλου κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Πατάκη» (http://www.patakis.gr/) και διηγείται την ιστορία του Γιαννάκη, που έχει τσακωθεί με την καθαριότητα.
Οι γονείς του, οι φίλοι του και οι συμμαθητές του συμμαχούν και με τη συμπεριφορά τους τον κάνουν να καταλάβει πόσο άσχημο είναι να μένεις βρώμικος.
Με έξυπνο και άμεσο τρόπο περνά το μήνυμα της ανάγκης καθαριότητας στο παιδί που το διαβάζει. Όταν μένεις συνεχώς άπλυτος, ίσως μείνεις και μόνος.
Θυμηθείτε τον Πεπε Λε πιου. :p
Το βιβλίο κλείνει με 2 δραστηριότητες σχετικές με την καθαριότητα.
3. "Στον πλανήτη της φαντασίας"
"Στον πλανήτη της φαντασίας" του Γιώργου Κατσέλη σε εικονογράφηση του Βαγγέλη Eλευθερίου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός (http://www.psichogios.gr/).
Όλα είναι υπέροχα στον πλανήτη της φαντασίας μέχρι που ο βασιλιάς Λεξιλόγιος αρρωσταίνει και στο θρόνο έρχεται ο βασιλιάς Πληκτρολόγιος.
Τότε ο Φούσκας Μπουρμπουλήθρας Ντε Λα Ρος Μυαλοκουκούτσης (μα, τι εξαιρετικά ονοματεπώνυμα είχαν σ’ αυτόν τον πλανήτη!!) με τη μεγάλη ανακάλυψή του, φέρνει τα πάνω κάτω και χάνεται η φαντασία από τον πλανήτη Φι.
Και τότε αναλαμβάνει δράση ο καλύτερος φαντασιοποιητής του διαστήματος, ο Ρίκος Μπιριρίκος.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που με υπέροχο τρόπο περνά στα παιδιά το μήνυμα ότι η φαντασία καλλιεργείται όταν την αφήνουμε ελεύθερη και της δίνουμε τροφή.
Αυτό γίνεται διαβάζοντας βιβλία, όμορφα παραμύθια, παίζοντας με τους φίλους μας και όχι όταν είμαστε για ώρες μπροστά σε μία οθόνη τηλεόρασης ή ενός υπολογιστή ή παίζοντας μόνο ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Σε μια εποχή που η οθόνη και το πληκτρολόγιο είναι κοντινοί μας σύντροφοι, ας δείξουμε οι ίδιοι στα παιδιά εναλλακτικούς τρόπους ψυχαγωγίας.
Ας διαβάζουμε βιβλία και μαζί τους και μόνοι μας.Κι όταν τους δείξουμε το δρόμο για αυτό το ταξίδι, μετά θα πετούν μόνα τους μέσα στις λέξεις και τις ιστορίες, θα ανακαλύπτουν κόσμους και θα προπονούνται για το κυνήγι των ονείρων. Αυτών που από καρδιάς ευχόμαστε να ζήσουν.
