Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί, όταν χτυπάς, ενστικτωδώς αγγίζεις την περιοχή που πονάει; Τι δύναμη έχει το χέρι μας; Αυτή η ασυνείδητη κίνηση μας προσφέρει μια αίσθηση ανακούφισης και ζεστασιάς, καθώς η επαφή με την πληγείσα περιοχή ενεργοποιεί το σώμα ...
3 Απριλίου 2018
Το rooming in, η διαμονή του βρέφους στο ίδιο δωμάτιο με τη μητέρα του στο μαιευτήριο, θεμελιώνει την πιο δυνατή σχέση της ζωής μας.
Rooming in σημαίνει «συνδιαμονή» του βρέφους στο ίδιο δωμάτιο με τη μητέρα του από την πρώτη κιόλας στιγμή της ζωής του μέχρι την έξοδο από το μαιευτήριο. Δεν περιγράφει τίποτα περισσότερο από αυτό που ορίζει ο νόμος της φύσης: τη στενή και διαρκή αλληλεπίδραση της μητέρας και του βρέφους κατά τις πρώτες ώρες και μέρες της ζωής του. Μετά από μία μεγάλη παρένθεση «ανεξαρτησίας» και «αυτονομίας» νεογνών και λεχώνων όπου το μαιευτήριο φάνταζε ο χώρος ανάπαυσης και ξεγνοιασιάς της μητέρας πριν τη βουτιά στα βαθιά της ανατροφής του βρέφους επιστρέψαμε στις ρίζες και στην ανάγκη των δύο ατόμων που κάποτε ήταν ένα, να συνεχίσουν να είναι μαζί κάθε ώρα και λεπτό μέχρι να περάσει το σοκ του αποχωρισμού και του τοκετού.
Το μωρό μαζί σας!
Το rooming in εφαρμόζεται και στη χώρα μας στα δημόσια και στα ιδιωτικά φιλικά προς τα βρέφη μαιευτήρια και κερδίζει φανατικές οπαδούς.
Όλο και περισσότερες μαμάδες επιθυμούν να έχουν το μωρό τους μαζί τους στον θάλαμο προκειμένου και με τη βοήθεια των μαιών να εξοικειωθούν με τη φροντίδα και το θηλασμό του νεογνού. Οι ευσυνείδητοι μαιευτήρες και παιδίατροι ενισχύουν την επιθυμία της γυναίκας, καθώς η συγκατοίκηση μαμάς και μωρού στο μαιευτήριο ωφελεί μητέρα και βρέφος.
Το βρέφος:
- Νιώθει ασφάλεια και κλαίει λιγότερο σε σχέση με τα βρέφη στις αίθουσες νεογνών, που σπαράζουν στο κλάμα καθώς δεν «νιώθουν» την παρουσία της μητέρας τους, στρεσάρονται με τα κλάματα των άλλων μωρών και δέχονται επαγγελματική χωρίς συναίσθημα περιποίηση, αντί για την ηρεμιστική δράση της μητρικής φροντίδας.
- Μαθαίνει πιο γρήγορα να θηλάζει και τρώει όποτε επιθυμεί από το στήθος της μητέρας του. Τα μωρά που δεν μένουν στο θάλαμο της μαμάς τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να τραφούν από τις μαίες και τις νοσηλεύτριες με ξένο γάλα, καθώς τηρείται ένα πρόγραμμα σίτισης που δεν συμπίπτει με τις εξατομικευμένες ανάγκες του βρέφους και την παραγωγή γάλακτος της μητέρας του. Όταν όμως το μωρό λείποντας από το δωμάτιο της μητέρας θηλάζει μόνο προγραμματισμένα, αναστέλλεται η παραγωγή επαρκούς ποσότητας γάλακτος από τη μητέρα και δημιουργείται μία ανισορροπία, που σαμποτάρει τον μητρικό θηλασμό, ο οποίος είναι καταλυτικός για την υγεία και την ανάπτυξη του παιδιού. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες μελέτες η διατροφή των πρώτων ημερών της ζωής είναι σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Συνδέεται αμέσως με το μωρό της και έχει –σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα- λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσει μελαγχολία ή ακόμη και επιλόχεια κατάθλιψη.
- Εξοικειώνεται με τις ανάγκες του μωρού της, αποκτά αυτοπεποίθηση και δεν πανικοβάλλεται επιστρέφοντας στο σπίτι με ένα «άγνωστο» μωρό στην αγκαλιά, καθώς έχει μάθει να γνωρίζει τα σημάδια που λένε ότι το παιδί της πεινάει, νυστάζει ή είναι λερωμένο. Στη σωστή του εφαρμογή το rooming in σημαίνει διαρκή διαμονή του μωρού με τη μητέρα, ώστε να μπορεί εκείνη αλλά και ο πατέρας να αλλάζουν και να πλένουν το μωρό όταν λερώνεται. Στα ιδιωτικά μαιευτήρια αυτό δεν ακολουθείται και η φροντίδα του μωρού διδάσκεται μόνο στο «ιδιαίτερο» μάθημα με τη μαία κατά την ημέρα της αποχώρησης από το μαιευτήριο.
- Έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να θηλάσει αποκλειστικά, καθώς μυείται στον μητρικό θηλασμό με τη βοήθεια του εκπαιδευμένου προσωπικού και τη διαρκή παρουσία του μωρού στο πλάι της.
- Αφοσιώνεται στον ρόλο της. Όταν το μωρό είναι στο θάλαμο ο υπόλοιπος κόσμος περισσεύει γιατί στην πραγματικότητα απαγορεύεται καθώς ο συγχρωτισμός με τους επισκέπτες εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία του βρέφους. Αυτή η «απομόνωση» της μητέρας είναι και ο συνηθέστερος λόγος που δεν προτιμάται το rooming in. Ο αντίλογος είναι ότι χωρίς το μωρό στο δωμάτιο του μαιευτηρίου η μητέρα επιστρέφοντας στο σπίτι ξεκινάει από την αρχή: γνωρίζει το μωρό της, προσπαθεί να θηλάσει με επιτυχία χωρίς να έχει κάποιον ειδικό δίπλα της για τις δύσκολες ώρες και τρομάζει με το κλάμα γιατί στο μαιευτήριο σπάνια το άκουγε.