Πώς επιλέγω μία συντροφική σχέση;
Εάν κάποιος έχει μεγαλώσει σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον είναι εύκολο να οδηγηθεί σε δυσλειτουργικά πρότυπα σχέσεων. Έχοντας χτίσει αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό του, το άτομο αυτό μπορεί να επιλέγε ...
1 Μαρτίου 2018
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου ας αναλογιστούμε τις υποχρεώσεις, τις προκλήσεις, τα καθήκοντα, αλλά και τα όνειρα, τα σχέδια, τους στόχους τα ταλέντα και τις φιλοδοξίες μας.
Ο Θεός είναι γυναίκα, αλλά η γυναίκα δεν είναι Θεός. Ή μήπως είναι;
Σύντροφος, σύζυγος, φίλη, εργαζόμενη, μητέρα, νοικοκυρά, κόρη… Οι ρόλοι δεν τελειώνουν ποτέ. Η σεξουαλική απελευθέρωση και η «επίφαση» ισότητας έχουν προσθέσει υποχρεώσεις στο γυναικείο φύλο. Η Μαίρη Παναγιωταρά, που μας σύστησε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τριάντα πέντε και κάτι χρόνια πριν, είναι αληθινή και διαχρονική και μια μέρα από τη ζωή της είναι αυτό που ζει η σημερινή γυναίκα στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Multitasking, το επικίνδυνο.
Όχι μόνο μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά αλλά και μια επιθυμητή και υποστηρικτική σύντροφος και σύζυγος είναι η βασίλισσα του multitasking, ασχολείται και επεξεργάζεται δηλαδή ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά αντικείμενα σε αντίθεση με τον άντρα, που δεν τα καταφέρνει καλά στις παράλληλες –και εξοντωτικές εργασίες.
Το multitasking είναι επισφαλές για τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μελέτη του βρετανικού Πανεπιστημίου του Sussex κατέδειξε ότι η «πολυδιεργασία» ή η «πολυεπεξεργασία» όπως αποδίδεται το multitasking στην ελληνική ορολογία των υπολογιστών, αλλοιώνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Συγκεκριμένα όσοι δήλωσαν ότι κάνουν multitasking φάνηκε ότι είχαν λιγότερη φαιά ουσία από αυτούς που είχαν πει πως δεν κάνουν.
Αντίθετα με τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ο εγκέφαλος μας δεν σχεδιάστηκε για να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Σύμφωνα με έρευνα του ΜΙΤ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι φτιαγμένος για να εστιάζει σε ένα πράγμα κάθε φορά και όταν τον βομβαρδίζουμε με πολλές πληροφορίες και καθήκοντα ταυτόχρονα, το μόνο που κάνουμε είναι να καθυστερούμε τη λειτουργία του.
Συμπέρασμα: Η γυναίκα δεν είναι τελικά Θεός, αν και κάνει φιλότιμες προσπάθειες για να τον μιμηθεί.
Το μέλλον είναι γυναίκα;
Σήμερα μόνο 19 αρχηγοί κρατών από τις περίπου 196 υποψηφιότητες είναι γυναίκες, ενώ κάποια επαγγέλματα, όπως του χειρουργού ή του πιλότου παραμένουν ανδροκρατούμενα.
Χρειάζεται να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για να αλλάξουν τα πράγματα. Σύμφωνα με έρευνα της αγγλικής εφημερίδας Independent, σε περίπου 118 χρόνια θα λυθεί εντελώς το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ενώ σήμερα από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, μόνο οι 55 είναι γυναίκες. Και φανταστείτε ότι αριθμητικά επικρατούμε των αντρών καθώς έρχονται περισσότερα κορίτσια στον κόσμο απ’ ότι αγόρια.
Στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου η νομοθεσία προωθεί την ισότητα των δύο φύλων, η γυναίκα παλεύει για να αμειφθεί όπως ο άντρας συνάδελφός της, ενώ επιστρέφοντας στο σπίτι από την εργασία έχει διπλάσια οικιακά καθήκοντα απ’ όσα ο σύντροφός της. Όταν υπάρχουν και παιδιά η εξισορρόπηση μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση.
Παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες η σημερινή γυναίκα ξεπερνάει τον εαυτό της και διεκδικεί υψηλές θέσεις στις επιχειρήσεις και την πολιτική, διακρίνεται στις τέχνες και τα αθλήματα και, κυρίως, σπουδάζει και επιμορφώνεται όλο και πιο συχνά. Η μέρα που θα κυριαρχήσει στον κόσμο δεν αργεί, υποστηρίζουν ακτιβίστριες δυναμικών φεμινιστικών ομάδων όπως τα μέλη της Femen.
Γιορτάζουμε και έχουμε κάθε λόγο.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σηματοδοτεί τις θυσίες και τα επιτεύγματα των γυναικών όλου του κόσμου για πάνω από έναν αιώνα και γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Από το 1975 η Ημέρα της Γυναίκας τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. Σήμερα στα προηγμένα κράτη ακόμη και αν θεσμικά ασκούμε τα δικαιώματά μας εγκλωβιζόμαστε στο παρελθόν και υπηρετούμε αγόγγυστα τον νέο μας ρόλο: αυτόν της «πολυμηχανής». Αν και γνωρίζουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε πολυμηχανές αλλά…πολυμήχανες.
Χρόνια μας πολλά!