Της Τόνιας Χανιώτη 
Εμείς οι γονείς έχουμε μια γλύκα μέσα μας. Φαίνεται όταν κοιτάζουμε μωρά σε καροτσάκια και χάνεται το βλέμμα μας στις αναμνήσεις… Φαίνεται όταν πέφτει ένα μικρό μπροστά μας και προσεκτικά το σηκώνουμε και του μιλάμε με σιγουριά στη φωνή, χαμηλόφωνα για να μην το τρομάξουμε περισσότερο… Μας φαίνεται από αυτά που ακούγονται όταν βρισκόμαστε πολλές οικογένειες μαζί. Όλοι τα ίδια λόγια χρησιμοποιούμε και την ίδια φροντίδα δίνουμε στα παιδιά μας.
Τα πρώτα χρόνια που έγινα μητέρα, είχα την εντύπωση ότι οι περισσότερες μητέρες ανήκουν σε πολλές ξεχωριστές κατηγορίες, ανάλογα με τον τρόπο που μεγάλωσαν οι ίδιες. Τα χρόνια περνάνε όμως και οι κατηγορίες «μαμάδων» τείνουν να γίνουν μία.
Η πολύ μεγάλη κατηγορία της μητέρας που το μόνο που θέλει είναι να περάσει όμορφο χρόνο το παιδί της στην παιδική χαρά. Να παίξει, να γελάσει, να ανακαλύψει, να κάνει νέους φίλους, να καταφέρει τα ακατόρθωτα των προηγούμενων ημερών… Έχω προσέξει και τους μπαμπάδες και πιστεύω ότι όλοι μαζί ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία των γονιών που ενώ συμπεριφερόμαστε με διαφορετικό τρόπο, η προτεραιότητά μας είναι πάντα η φροντίδα του παιδιού μας.
Έτσι βρισκόμαστε να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε ότι ταιριάζαμε. Που αν το σκεφτόμασταν ένα χρόνο πριν, θα γελούσαμε. Αυτή η παιδική χαρά μας ενώνει, όχι γιατί σκοτώνουμε το χρόνο μας αλλά γιατί βρίσκουμε γονείς με τα ίδια ενδιαφέροντα και προτεραιότητες στη ζωή.
Αυτή η παρέα μπορεί να αποτελείται από δυό – τρία άτομα ή μπορεί να μεγαλώνει σιγά – σιγά. Ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα πλήθος από γονείς που αλληλοπειράζονται, κανονίζουν ποδοσφαιρικά ματς, οικογενειακές ποδηλατάδες, καλοκαιρινά μπανάκια για να συνεχιστεί η διασκέδαση των μικρών και των μεγάλων. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους θα σε βοηθήσουν σε μία δύσκολη στιγμή π.χ. κούρασης ή ασθένειας του ενός παιδιού. Μπορεί να κανονίσεις τα αθλήματα των παιδιών να είναι τα ίδια για να μοιράζεσαι τις διαδρομές. Με ευχαρίστηση και επί ίσοις όροις. Μπορεί να μην χρειαστείς καμία βοήθεια. Μόνο να περάσεις χρήσιμο χρόνο με ανθρώπους που καταρχήν θέλουν να ευχαριστηθούν και να μεγαλώσουν όμορφα τα παιδιά τους.
Άλλωστε δεν υπάρχει κάτι να χωρίσεις. Όλα τα παιδιά μεγαλουργούν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Όλα έχουν ταλέντα που τα κάνουν να ξεχωρίζουν.
Αυτές οι παρέες μας ενώνουν. Μας κάνουν μία δυνατή ομάδα. Μία δεμένη ομάδα. Φαντάσου να θέλεις να φτιάξεις μία ελεύθερη βιβλιοθήκη ή να ενημερώσεις τον δήμο που ανήκεις ότι χάλασε η πόρτα της παιδικής χαράς. Η δεμένη ομάδα σου έχει άλλη δυναμική και μπορεί να φέρει αποτελέσματα ποιο γρήγορα από την ατομική προσπάθεια. Έχουμε μόνο καλά να παίρνουμε και να δίνουμε. Είμαστε γονείς!
