Στον «αναπτυγμένο» κόσμο, το να περνούν τον χρόνο τους τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη αποτελεί την κύρια ψυχαγωγική τους δραστηριότητα και, καθώς μεγαλώνουν, φθάνουν να αναλώνουν περισσότερο χρόνο στην τηλεόραση απ’ ότι στο σχολείο.
Αν στην τηλεόραση προσθέσουμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, το διαδίκτυο και τα DVDs, μέχρι την ηλικία των 7 χρόνων ένα παιδί έχει ξοδέψει, αθροιστικά, έναν ολόκληρο χρόνο από τη ζωή του, 24 ώρες το 24ωρο, μπροστά σε μια οθόνη. Αντίστοιχα, μέχρι την ηλικία των 18 χρόνων, ένα παιδί στην Ευρώπη έχει περάσει 3 χρόνια, 24 ώρες το 24ωρο, από τη ζωή μπροστά σε μια οθόνη και αν συνεχίσει με αυτόν τον ρυθμό, στα 80 του θα έχει περάσει 17,6 χρόνια μπροστά σε μια οθόνη.
Οδηγίες για τον χρόνο παρακολούθησης
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ, στόχος είναι να αυξηθεί το ποσοστό των παιδιών ηλικίας κάτω των 2 χρόνων που δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση ή βίντεο και να αυξηθεί το ποσοστό των παιδιών και εφήβων ηλικίας 2-18 χρόνων που δαπανούν όχι περισσότερες από 2 ώρες την ημέρα για τηλεόραση, βίντεο ή βιντεοπαιχνίδια.
Συστάσεις
Η σχέση μεταξύ χρόνου παρακολούθησης και κινδύνων για την υγεία αναφέρονται γενικά σε χρόνο παρακολούθησης που ξεπερνά τις 2 ώρες την ημέρα, τη στιγμή που, κατά μέσον όρο, ένα παιδί ξεπερνά το όριο αυτό στο τριπλάσιο. Η μείωση του συνολικού χρόνου παρακολούθησης των παιδιών μπροστά στην οθόνη και η καθυστέρηση στην ηλικία έναρξης παρακολούθησης, θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην υγεία των παιδιών.
Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι:
- μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων, το παιδί δεν πρέπει να εκτίθεται σε οθόνες καθόλου ή ελάχιστα
- δεν πρέπει να υπάρχουν συσκευές τηλεόρασης ή βιντεοπαιχνιδιών στο υπνοδωμάτιο του παιδιού
- πρέπει να παρακολουθούν και να ελέγχουν τον χρόνο που αφιερώνει το παιδί τους σε τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδια, παιχνίδια στον υπολογιστή
- επιτρεπτά χρονικά όρια παρακολούθησης είναι: 0.5-1 ώρα για ηλικίες 3-7 χρόνων, 1 ώρα για ηλικίες 7-12 χρόνων, 1.5 ώρα για ηλικίες 12-15 χρόνων, 2 ώρες για ηλικίες άνω των 16 χρόνων
- το δικό τους παράδειγμα έχει καθοριστικό ρόλο για τις συνήθειες που θα αποκτήσει το παιδί τους
Η πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση των γονιών πρέπει να αρχίζει από το μαιευτήριο και να συνεχίζεται με το βρεφονηπιακό σταθμό, το σχολείο, και, φυσικά, τον παιδίατρο.
