Οι πιο συχνές αρρώστιες στην ηλικία αυτή είναι λοιμώξεις του αναπνευστικού (συνάχι, βρογχιολίτιδα, λαρυγγίτιδα), του πεπτικού (διάρροια, έμετοι) και ωτίτιδα. Πολλές φορές μπορεί να συνοδεύονται από πυρετό. Ενημερώστε τον/την παιδίατρο για τα συμπτώματα του παιδιού και συμβουλευθείτε τον/την αμέσως αν το παιδί αναπνέει δύσκολα, «δεν βγαίνει» η φωνή του, κλαίει συνέχεια και τρίβει τα αυτιά του, «τρέχει» το αυτί του, έχει συνεχώς εμετούς ή διάρροια, δεν τρώει, κυρίως αν είναι νωθρό και υπναλέο.
Γαστρεντερίτιδα
Το παιδί έχει διαρροϊκές κενώσεις, μπορεί να κάνει και εμέτους ή να έχει και πυρετό. Ο παιδίατρος θα εκτιμήσει την κατάσταση και θα σας πει αν χρειάζεται κάποια τροποποίηση στη διατροφή του ή χορήγηση πρόσθετων υγρών. Τις περισσότερες φορές η γαστρεντερίτιδα οφείλεται σε ιούς, οπότε δεν έχει νόημα η χορήγηση αντιβιοτικών ούτε άλλων φαρμάκων. Αν το παιδί έχει πολλούς εμέτους ή μεγάλη διάρροια και δεν μπορεί να κρατήσει αρκετά από τα υγρά που παίρνει, συμβουλευθείτε τον παιδίατρο γιατί υπάρχει κίνδυνος αφυδάτωσης.
Ωτίτιδα
Η ανατομική κατασκευή του αυτιού στην ηλικία αυτή είναι τέτοια που διευκολύνει την πρόκληση ωτίτιδας. Το παιδί γίνεται ανήσυχο, κλαίει, φέρνει τα χέρια του στα αυτιά και μπορεί να κάνει και πυρετό. Πρέπει αμέσως να συμβουλευθείτε τον παιδίατρο, ώστε, αν όντως έχει ωτίτιδα, να αρχίσει θεραπεία. Αν δείτε υγρό στο αυτί του παιδιού ή στο μαξιλάρι του, πρέπει επίσης να συμβουλευθείτε αμέσως τον παιδίατρο, επειδή μπορεί από τη λοίμωξη να έχει σπάσει το τύμπανο του αυτιού και η κατάσταση να πρέπει να αντιμετωπισθεί ανάλογα.
Τα παιδιά που θηλάζουν εμφανίζουν ωτίτιδες σε μικρότερο ποσοστό απ’ ό,τι τα παιδιά που παίρνουν ξένο γάλα. Αν το μωρό πίνει το γάλα του ξαπλωμένο, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης ωτίτιδας.
Ρινίτιδα (Συναχάκι)
Πρόκειται για ελαφρά λοίμωξη, συνήθως ιογενή, που εκδηλώνεται με συνάχι, βήχα, μέτριο και σπάνια πιο ψηλό πυρετό, αλλά ταλαιπωρεί το βρέφος πολύ περισσότερο απ’ ό,τι ένα μεγαλύτερο παιδί ή έναν ενήλικο. Η βουλωμένη μύτη δυσκολεύει την αναπνοή, αλλά κυρίως δυσκολεύει το τάισμα, επειδή κάθε τόσο το μωρό πρέπει να σταματά για να αναπνεύσει από το στόμα. Δυσκολεύεται και να κοιμηθεί, γιατί δεν έχει ανακαλύψει ότι μπορεί να αναπνέει και από το στόμα. Όταν το ανακαλύψει, στεγνώνει ο λαιμός του και νιώθει άσχημα.
Μπορείτε να το βοηθήσετε δημιουργώντας πιο υγρή ατμόσφαιρα στο δωμάτιο (με υγραντήρα ή υδρατμούς από νερό που βράζει), καθαρίζοντας τη μύτη του από τις βλέννες και, αφού βέβαια συμβουλευθείτε τον παιδίατρο, σταλάζοντας στα ρουθούνια του φυσιολογικό ορό ή άλλο ανάλογο διάλυμα, για να ρευστοποιηθούν οι εκκρίσεις και να μπορούν να απομακρυνθούν πιο εύκολα.
Μερικές φορές η ίωση αυτή μπορεί να επεκταθεί και στους βρόγχους, με τη μορφή βρογχιολίτιδας, οπότε, εκτός από τα παραπάνω, το παιδί αναπνέει πιο γρήγορα, η αναπνοή του ακούγεται βαριά και το στήθος του «βράζει».
Οι ιώσεις αυτές μεταδίδονται από πάσχοντες με το βήχα, το φτάρνισμα ή τη στενή επαφή. Προλάβετε, λοιπόν: Μη φέρνετε το μωρό σε επαφή με άτομα που βήχουν ή φταρνίζονται και μην το πηγαίνετε σε κλειστούς, πολυσύχναστους χώρους, ιδίως τους χειμερινούς μήνες. Αν κάποιος στο σπίτι έχει κρυολόγημα, κρατείστε το παιδί μακριά του ή φροντίστε, όταν το πλησιάζει, να καλύπτει το στόμα και τη μύτη του, να έχει πλύνει τα χέρια του και να μην το φιλά.
Καλύτερα να φανείτε αντικοινωνικοί προστατεύοντας το παιδί, επειδή, αυτό που για τον ενήλικο είναι ένα απλό συνάχι για το μικρό βρέφος είναι μια δυσανάλογα μεγάλη ταλαιπωρία.
