Της Τόνιας Χανιώτη 
Η δασκάλα στο δημοτικό σχολείο είναι το πιο σημαντικό άτομο για τα παιδιά. Είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύονται ιδιαίτερα και αντικαθιστά – στο μυαλό των παιδιών – τη μαμά και τον μπαμπά, ειδικά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Σε αυτόν τον άνθρωπο θα ανατρέξουν τα παιδιά μας όταν γίνει μία αδικία ή όταν εμφανιστεί μία δυσκολία. Θα τους δώσει την οπτική της, θα τα καθοδηγήσει μέσα από την εμπειρία της. Θα τα μάθει πώς να βλέπουν τον κόσμο των ενηλίκων και πώς να εμπλέκονται σε αυτόν. Είναι σημαντική η επικοινωνία του γονιού με τον δάσκαλο, ώστε να μαθαίνει ο γονιός τις δυσκολίες του παιδιού του στο σχολείο, μα και να ενημερώνει άμεσα, όταν αντιληφθεί ότι κάτι χρειάζεται ιδιαίτερης προσοχής.
Η δασκάλα των παιδιών μου την προηγούμενη χρονιά κατάφερε να κάνει να την αγαπήσουν και να την εμπιστευτούν όλα τα παιδιά. Φημίζεται για το πολύ διάβασμα που βάζει στα παιδιά, ως προετοιμασία από το σπίτι μα και για την ανταμοιβή που δίνει όταν τα παιδιά είναι συνεργάσιμα. Θυμάμαι ότι μία ημέρα την εβδομάδα έπιναν κακάο και συζητούσαν όλοι μαζί για διάφορα θέματα που τα απασχολούσαν, εσωσχολικά. Αυτό ήταν μεγάλο κίνητρο για να είναι επιμελείς και να δείχνουν ενδιαφέρον σε όλα τα μαθήματα.
Η τάξη των παιδιών μου έχει μεγάλο ποσοστό παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Σχεδόν τα μισά παιδιά της τάξης αντιμετωπίζουν δυσκολίες, διαφορετικές το καθένα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται η τάξη ως ενεργητική και να χρήζει ιδιαίτερης προσέγγισης από τη δασκάλα ή το δάσκαλο που τα αναλαμβάνει κάθε χρονιά. Υποθέτω ότι όλοι οι δάσκαλοι έχουν τον τρόπο τους στην προσέγγιση των παιδιών, είτε πρόκειται για μαθησιακές δυσκολίες, είτε όχι.
Η δική μας δασκάλα έδωσε τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως μαθητικού επιπέδου, να δείξουν το ταλέντο τους μέσα από μία θεατρική παράσταση. Στο τέλος της χρονιάς, όλοι μαζί είχαν διασκευάσει την Οδύσσεια και μας την παρουσίασαν. Επρόκειτο για ένα θεατρικό έργο, με όμορφα σκηνικά και κοστούμια, προσεγμένο φωτισμό και ήχο, όπου τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν. Όλοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, έστω για 3 λεπτά. Ήταν το κέντρο του κόσμου, ήταν μοναδικά και ανεπανάληπτα, ήταν υπέροχα.
Από αυτή τη δύσκολη μαθησιακά χρονιά – τρίτη δημοτικού – όλα τα παιδιά θυμούνται όλους τους ρόλους, επαναλαμβάνουν ακόμα τον δικό τους, ντύνονται με τα κοστούμια τους στις φιλικές συναντήσεις και παίζουν. Λάμπουν.
Τους δόθηκε η ευκαιρία να ξεχωρίσουν. Να μεγαλώσουν μέσα από την προστατευτική ματιά της δασκάλας τους. Να μεταφερθούν σε έναν κόσμο όπου είναι σημαντικά, ανεξάρτητα από τη μαθητική τους επίδοση. Είχαν την ευκαιρία να νιώσουν τον θαυμασμό όλων των γονιών, των δασκάλων του σχολείου, του διευθυντή, των σχολικών συμβούλων, των ανθρώπων του δήμου που ήρθαν να παρακολουθήσουν την παράσταση.
Ξέφυγαν από την αυστηρή βαθμολόγηση των γραπτών και από τις μαθητικές απαιτήσεις των γονιών τους. Έλαμψαν το καθένα ξεχωριστά και δημιούργησαν μία νέα εικόνα για τον εαυτό τους. Και δούλεψαν σκληρά για αυτό, μαζί με τη δασκάλα τους. Αφιέρωσαν ατελείωτες ώρες κατεβάζοντας ιδέες για την εξέλιξη της ιστορίας και έκαναν πρόβες και τα σαββατοκύριακα κατά τη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου.
Αυτή η δασκάλα τα φρόντισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τους άνοιξε τα φτερά και τους έδειξε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ότι μπορούν τα 8χρονα να κρατήσουν το ενδιαφέρον των θεατών για μιάμιση συνεχόμενη ώρα, σε μία παράσταση με πολύ μπρίο, γέλιο, χορό και τραγούδι.
Φρόντισε και εμάς τους γονείς, μας έδειξε τις δυνατότητες των παιδιών μας, που δεν γνωρίζαμε και προφανώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Γιατί έχουμε την τάση ως γονείς να περιμένουμε συγκεκριμένη εξέλιξη στο μεγάλωμά τους, μέσα στα δικά μας πλαίσια. Τόσο που ξεχνάμε τη δική τους δυναμική. Φαντασία. Δημιουργικότητα. Ξεχνάμε πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά για την καλύτερη εξέλιξη του χαρακτήρα τους. Με δυσκολίες μάθησης και χωρίς, με ομαδική, δημιουργική, σκληρή δουλειά, με κέφι και μεράκι, μπορείς να δημιουργήσεις έναν όμορφο κόσμο. Μία όμορφη τάξη. Όμορφες οικογένειες!
Στ’ αλήθεια, αυτή η δασκάλα δίδαξε τόσα πολλά σε όλους μας!
